به گزارش پایگاه خبری العالم، اردوعان، یک سال پیش در دیدار با اعضای فراکسیون حزب عدالت و توسعه در پارلمان این کشور با اشاره به تجاوز رژیم صهیونیستی به غزه در دهم ژانویه سال 2009 اظهار داشته بود که تل آویو باید بداند که وی [اردوغان]، رهبر یک کشور عادی نیست، بلکه رهبر نوادگان عثمانی هاست.
پایگاه روسیا الیوم در تحلیلی به قلم حبیب فوعانی نوشت: پس از آن، حرکت نمایشی خروج اردوغان از نشست اقتصاد جهانی داووس در 29 ژانویه همان سال در اعتراض به ندادن وقت کافی به وی برای پاسخ دادن به رئیس وقت رژیم صهیونیستی اتفاق افتاد.
اردوغان امیدوار بود اسرائیلی ها به وی فرصت ایفای نقش به عنوان سلطان غیور عثمانی را بدهند تا از منافع شهروندان و اتباع این امپراتوری از مجارستان تا سومالی و از الجزایر تا آذربایجان دفاع کند. اما رژیم صهیونیستی، هرگز اجازه نمی دهد جز پست و مقام ظاهری، برای هیچ احدی باقی بماند. حادثه حمله به کشتی مرمره در 29 ماه می 2010 نیز بهترین دلیل در این زمینه است.
پس از آن، بهار عربی همانند شانس بزرگی برای اردوغان روی داد. به طوری که پس از آغاز ناآرامی ها در شهر درعای سوریه در سال 2011 سلطان جدید عثمانی، فرصت مناسبی برای یادآوری تاریخ جدید عثمانی به عرب ها یافت. از این رو هیچ دخالت در امور داخلی سوریه را کاملا بدون اشکال یافت و به طور مداوم و جدی برای برکناری بشار اسد رئیس جمهور سوریه تلاش کرد. گویی اردوغان، بشار اسد را یکی از والیان نافرمان عثمانی در شام می دانست! اردوغان در آن زمان ادعا کرد بشار اسد در هفته های آینده چمدان هایش را خواهد بست و از قدرت کناره گیری خواهد کرد و سلطان کشورگشای عثمانی سوار بر اسب سفید وارد دمشق خواهد شد و در مسجد اموی نماز خواهد خواند!
از آنجا که پیش بینی های اردوغان درست از آب درنیامد و مشاورانش توقع نداشتند سوریه به مدت طولانی مقاومت کند و حمایت روسیه همچنان ادامه داشته باشد، وی به همپیمانی با گروههای تروریستی در سوریه روی آورد.
در سال 2014، پس از آنکه سیاست های منطقه ای اشتباه ترکیه منجر به تقویت گروهک تروریستی داعش شد، مقامات این کشور به میزان اشتباهاتشان پی بردند.
اما غرور و توهم مقامات ترک در سال 2015 و حتی پس از آغاز عملیات روسیه در این کشور در پایان سپتامبر همان سال، که باعث کوتاه شدن دست ترکیه از دخالت در سوریه شد، ادامه یافت. با وجود اینکه قدرت های بزرگ در نوامبر سال گذشته در وین، تصمیم گیری درباره موضوع کناره گیری بشار اسد از قدرت را به زمان دیگری موکول کردند، اما ترکیه هرگز از تلاش ها برای سرنگون کردن بشار اسد کوتاه نیامد.
پس از برگزاری نشست سران کشورهای صادر کننده گاز در ایران در 23 نوامبر سال گذشته میلادی، با حضور فعال روسیه، مقامات ترکیه به این نتیجه رسیدند که برای حفظ نقش و جایگاهشان در منطقه باید اقدام به ریسک نموده و قدرتشان را در میدان به رخ حریفان بکشند. سرنگون کردن جنگنده روسی سوخو 24 در 23 نوامبر یکی از این سیاست ها بود.
اما ترکیه پس از سرنگون کردن هواپیمای روسیه، و تحمیل قواعد بازی جدید در سوریه از طرف مسکو، ترکیه امکان هر گونه مانور دادن را از دست داد. از این رو چاره ای جز افتادن در آغوش اسرائیل نیافت.
در این راستا، مذاکرات محرمانه ای میان ترکیه و این رژیم در اواسط دسامبر گذشته در سوییس انجام گرفت. پس از آن اردوغان روز یکشنبه گذشته دوم ژانویه از نیاز ترکیه به اسرائیل خبر داد و خواستار اقدام برای عادی سازی روابط میان آنکارا و تل آویو شد.
این اقدام ترکیه، پس از اقدامات تحریک آمیز این کشور علیه روسیه و پشت گرمی به حمایت ناتو انجام گرفت. اگرچه بسیاری از مردم شکست ناپلئون در روسیه و هیتلر در شوروی را به یاد دارند اما هنوز کمتر کسی حمله ترک های عثمانی به قفقاز در فاصله سالهای (1914-1918)، را به یاد دارند که منجر به کشته شدن 90 هزار سرباز عثمانی شد.
امیدواریم در ابتدای قرن بیست و یکم تاریخ بار دیگر تکرار نشود.