العالم - زلال قرآن
سعادت به معنی عاقبت به خیری وفلاح و رستگاری که از اعمالی که منجربه مقام اعلی رضا و رضوان و قرب الهی شود حاصل می گردد.
و شقاوت ازاعمالی حاصل می گردد که موجب دوری از خدا می شود.
و از آنجا که اوج سعادت انسان توجه تام وتمام به خداوند سبحان است، سعادتمند حقیقی کسی است که، با تزکیه نفس و مراقبت از سلامت آن تمام موانع بین خود و خدا را بگونه ای ازمیان برداشته باشد که جزخدا درقلب او نباشد.
و چون به گواه آیه 197 سوره مبارکه بقره:
«...وَتَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوَىٰ وَاتَّقُونِ يَا أُولِي الْأَلْبَابِ »
ترجمه: (... وتوشه (تقوا برای راه آخرت) برگیرید که بهترین توشه این راه تقواست و ازمن پروا کنید ای صاحبان عقل).
تقوا که بمعنی محفوظ داشتن خود ازهرآلودگی وخوف وخطری است که منجربه مصون ماندن ازعذاب الهی گردد بهترین توشه برای آخرت است، بوسیله انجام واجبات وترک محرمات حاصل می شود.
وبه شهادت آیه 52 سوره مبارکه نور:
« وَمَن يُطِعِ اللَّـهَ وَرَسُولَهُ وَيَخْشَ اللَّـهَ وَيَتَّقْهِ فَأُولَـٰئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ»
ترجمه: (وكسى كه خدا و فرستاده او را فرمان برد، و از خدا بترسد و از او پروا كند؛ آنانند كه خود كاميابند.).
با اطاعت کامل ازخدا و رسول الله (ص)، انسان را از تمام پیچ وخم ها وگردنه ها وعقبه های پرخوف وخطرزندگی دنیائی که دراثر«حُبّ ذات» ایجاد می شوند، بسلامت عبورداده وبه سرمنزل خیرو سعادت حقیقی می رساند.