العالم ـ زلال قرآن
اما اگر دلبستگی و وابستگی و تعلق خاطر به مواهب و زخارف دنیا را جایگزین وارستگی ها نماید، از آنجا که ساختار نظام عالم ماده بر تاریکی حاصل از مادیت آن استوار است، و حاصل تعلق خاطر به آن، رسیدن به آرزوهای باطل خواهد بود، پس کسی که گرفتار تعلقات دنیائی شود در حقیقت در دام بسیار خطرناک آمال و آرزوها و شهوات دنیائی اسیر شده و چون جهان ماده ذاتاً بی نور و کور است و هر کسی که تمام توجهش را به مواهب آن معطوف نماید در حقیقت خود را از انوار الهی محروم کرده و چشم خود را به روی حقایق عالم خواهد بست که به صراحت آیه 72 سوره مبارکه اسراء:
«وَمَنْ كَانَ فِي هَـٰذِهِ أَعْمَىٰ فَهُوَ فِي الْآخِرَةِ أَعْمَىٰ وَأَضَلُّ سَبِيلًا»
ترجمه: (هر کس در این جهان نابینا (ی کفر و جهل و ضلالت) است در عالم آخرت نیز (از مشاهده بهشتیان و شهود و جمال حق) نابینا و گمراه ترخواهد بود).
چنین کسی عملاً از روی آوردن به حقیقت الحقایق و خداوند سبحان نیز خودداری خواهد نمود، لذا او در دنیا و آخرت کور و گمراه خواهد بود و با گرایش به اوهام و افکار باطل تا آخر عمر دنیائی سرگردان و در آخرت هم از فیض رحمت الهی محروم خواهد ماند.