العالم - زلال قرآن
بر نمازگزار است که با وضو حقیقی، ظاهر خویش را با آب طهور و باطن خود را به تجلیات الهی تطهیر و پاکیزه سازد، تا لیاقت و مجوز حضور در محضر خداوند سبحان را پیدا کند و با درک (از سرّ معرفت) مقام عظمت و کبریائی خداوند علیّ اعلی، باب رحمت واسعه او را به روی خویشتن مفتوح و به مقام قربش برسد.
نمازگزار مکلف است با وضوی به آب طهور، کسالت و سستی را از خود دور کند و ظاهر خود را طاهر و مُصفّا و برای خضوع در برابر معبود حقیقی یعنی ذات اقدس الهی آماده نماید و با تطهیر باطن از انواع آلودگیها، زمینه های تفکر و تعقل در مبدأ و معاد را برای خویشتن فراهم سازد و در پرتو علم و باور یقینی به حقایق عالم و ایمان و اطمینان به حقیقت الحقایق وذات اقدس الهی، قلب خویش را احیا و به زیور اخلاص بیاراید و با تخلیه فکر و ذهن از غیرخدا، شرایط تجلی اسماء حسنی و صفات علیای الهی را دردل خود به وجود آورد، و با حضور قلب و توجه کامل به حضرت حق سبحانه و تعالی، در محراب نماز حضور یابد، و با ادای از سر معرفتِ الفاظ و اذکار نماز، خویشتن را در تجلیات الهی مستغرق کند تا به فضل خداوند رحمان به مقام قرب او که هدف اعلای نمازاست برسد.