العالم - مصر
نشریه الکترونیکی رای الیوم با انتشار سرمقاله ای به قلم عبدالباری عطوان سردبیر این نشریه، نوشت: یکی از مهمترین بندهای کتاب "جنگ" اثر باب وودوارد جایی است که می گوید: "عبد الفتاح سیسی، رئیس جمهور مصر به آنتونی بلینکن، وزیر خارجه سابق آمریکا در آخرین سفر وی به مصر گفته بود که به عنوان رئیس جمهور مصر بر دو هدف اصلی تمرکز کرده است؛ یکی حفظ توافق های کمپ دیوید و دیگری مقابله با هر نوع طرح برای کوچاندن بیش از دو میلیون فلسطینی از غزه به مصر".
به چند دلیل در این نوشتار به این بند اشاره شده است:
اول: مخالفت قاطعانه مصر با همه فشارهای آمریکا برای اجرای طرح ترامپ مبنی بر تخلیه باریکه غزه از شهروندان اصلی و تبدیل آن به ریویرای خاورمیانه البته برای گردشگران اسرائیلی و غربی و املاکی های آمریکایی به خصوص یهودیان.
دوم: پاسخ منفی سیسی به دعوت ترامپ برای سفر به کاخ سفید به منظور بحث و گفتگو درباره طرح کوچ اجباری به رغم تشدید فشارهای آمریکا بر مصر و تهدید به توقف کمکهای واشنگتن به این کشور.
سوم: حملات رسانه ای اسرائیل به مصر و ارتش و دولت این کشور که گویای هراس رژیم صهیونیستی از قدرت نظامی مصر است.
چهارم و مهمترین دلیل: سخنرانی تند و آتشین و بی سابقه سیسی به مناسبت روز شهید که همه را غافلگیر کرد. وی در این سخنرانی اعلام کرد که فلسطین مسأله اول مصر است و ما هرگز در این مورد کم کاری نخواهیم کرد. ما در این جنگ از هیچ کمکی به فلسطین دریغ نمی کنیم.
از مجموع این 4 نکته و لحن تند و بی سابقه سیسی در سخنرانی یادشده چنین برمی آید که روابط مصر و اسرائیل و مصر و آمریکا دستخوش تنش شده است و رویکردی جدیدی با روی کار آمدن رهبران جدید در این کشور در حال شکل گیری است که بارزترین مثال آن، برگزاری کنفرانس فوق العاده سران عربی در قاهره است.
در حال حاضر رهبران کنونی مصر با دو چالش اصلی رو به رو هستند: اول: خودداری رژیم صهیونیستی از عقب نشینی از محور صلاح الدین در مرز مشترک بین فلسطین اشغالی و مصر در راستای اجرای مرحله اول توافق آتش بس و آغاز مرحله دوم است. در مرحله دوم، رژیم صهیونیستی باید با عقب نشینی کامل، آتش بس دائم را اجرا کند. این موضوع یعنی لجاجت رژیم اشغالگر، مصر و رهبران و ارتش این کشور را با چالشی جدی رو به رو کرده است.
دوم: بستن دوباره همه گذرگاه ها به سمت غزه از جمله گذرگاه رفح و جلوگیری از ورود کمک های بشردوستانه و اعلام جنگ گرسنگی به دو میلیون و نیم شهروند بی دفاع است و این به معنای از سرگیری نسل کشی دائمی است. آیا دولت مصر در این خصوص سکوت می کنند؟
بدیهی است که در اینجا منظور آغاز جنگ قریب الوقوع نظامی بین مصر و رژیم صهیونیستی نیست اما از نظر بسیاری از سران نظامی رژیم صهیونیستی – که به حکم جایگاه خود به اطلاعات دسترسی دارند - آغاز چنین جنگی بعید نیست.
ژنرال یهودا بلانگا، رئیس سابق شورای امنیت قومی رژیم صهیونیستی در مقاله ای که دو روز قبل در روزنامه هاارتس منتشر کرده بود نوشتد که مصر 60 گذرگاه و تونل در زیر و بالای کانال سوئز ایجاد کرده است و ده ها انبار اسلحه در آنجا تأسیس کرده است. وی خاطرنشان کرد که ارتش مصر در سطح بین المللی جایگاه یازدهمی را به خود اختصاص داده است.
وی با اشاره به امکانات و توانمندی های ارتش مصر در این منطقه ادعا کرد که اظهارات مقامات این کشور مبنی بر اینکه این استحکامات در این نقطه برای مقابله با خطرات احتمالی علیه سد النهضه یا مقابله با خطر داعش ایجاد شده است، بهانه ای بیش نیست. هدف اصلی مصر در واقع مقابله با ارتش "اسرائیل" است که در باور ارتش مصر، دشمن اصلی این کشور به شمار می روند.
برخی در داخل و خارج مصر می گویند این کشور امنیت خود را در اولویت قرار داده است. این نکته کاملا درست است اما مگر دیگر کشورهای عربی، کاری جز این انجام می دهند؟ باید به یاد داشته باشیم که تقریبا همه ارتش های عربی در نتیجه توطئه های رژیم صهیونیستی و آمریکا دچار فروپاشی شده اند. از جمله می توان به ارتش عراق و ارتش سوریه اشاره کرد.
اردن هم تن به سازش و توافقنامه‌های نظامی داده است لذا اکنون فقط ارتش مصر باقی مانده است و به نظر می رسد که صبر استراتژیک قاهره هم در قبال رژیم صهیونیستی به دلیل تحرکات روزافزون این رژیم در حال تحلیل رفتن است. اکنون باید اعتراف کرد که مقاومت این کشور در برابر کوچ اجباری اهالی غزه دستاورد بزرگی است و ممکن است سرآغاز پیروزی های دیگری از ناحیه مصر باشد که تا کنون در دفاع از آرمان فلسطین چهار بار با رژیم صهیونیستی درگیر شده است و هزاران شهید داده است.