او در این مقاله که روزنامه " گاردین " آن را منتشر کرده است، می نویسد: فعالان بحرینی، به اتهام استفاده از حق آزادی بیان، زندانی و در زندان شکنجه می شوند. ما نیازمند فشار بین المللی بر دو هم پیمان حکومت بحرین هستیم، یعنی: آمریکا و انگلیس. خواهرم "زینب الخواجه" روز سه شنبه بازداشت شد. او که ماه هشتم از بارداری خود را می گذراند، اخیرا پس از گذراندن یک سال زندان، آزاد شده بود. او در سال 2012، در یک تظاهرات، عکس پادشاه بحرین را پاره کرده بود و به همین سبب در دادگاه به "نابود کردن اموال دولتی" متهم شده بود. وی پس از شنیدن ِ اتهامی که به وی نسبت داده شده است، در جلسه دادگاه عکس پادشاه را به دست گرفت و آن را پاره کرد و گفت: من، دخترِ مردی آزاده و سربلندم. مادرم، مرا آزاده به دنیا آورد و من نیز، کودکی آزاده به دنیا خواهم آورد، حتی اگر این کودک، در زندان به دنیا بیاید. به این ترتیب، به عنوان شخصی آزاد حق دارم و وظیفه خود می دانم که ضد ظلم و ظالمان اعتراض کنم.
زینب الخواجه، فورا در دادگاه بازداشت و در دادگاه عالی جنایی، برای او پرونده ای جدید تشکیل شد و این به آن معنی است که امکان دارد به "توهین ِ آشکار به پادشاه" متهم شود که مجازات ِ آن، هفت سال زندان و پرداخت 10 هزار دینار بحرینی است.
به این ترتیب، زینب، بار دیگر به فهرست بلندی از مدافعان حقوق بشر بحرین پیوست که در زندان ها به سر می برند و جرم آن ها فعالیت در زمینه حقوق بشر، انتقاد از نظام حاکم و استفاده از حق آزادی بیان است.
پیش از خواهرم، "نبیل رجب" رئیس مرکز حقوق بشر بحرین بازداشت شد. او یک روز پس از بازگشت از سفری حقوقی به اروپا، بازداشت شد. بهانۀ بازداشت او، مطلب کوتاهی بود که وی بر روی تویتر منتشر کرده بود و از نهادهای دولتی بحرین به سبب حمایت از اندیشه های داعشی انتقاد کرده بود. نبیل رجب، در طول سفرش به اروپا، در حال رسیدگی به موضوع بازداشت من در بحرین بود.
من از کوپنهاگن، به بحرین سفر کرده بودم که به محض رسیدن به بحرین، 4 تن از عناصر پلیس به من حمله ور شدند و پس از توهین کردن، مرا فورا بازداشت کردند.
من برای ملاقات با پدرم، که در زندان بحرین، دست به اعتصاب غذا زده و زندگی او در خطر است، به بحرین برگشته بودم.
پدرِ من، یکی دیگر از مدافعان حقوق بشر در بحرین است که در زندان "جو" در شرایط شکنجه بی رحمانه، حکم حبسِ ابد خود را می گذراند. عناصر پلیس، در فرودگاه به من اعلام کردند که در کشورم، جایی ندارم. آن ها مرا در اتاقی به شدت سرد بازداشت کردند، آن گاه دوربین مراقبت را خاموش کردند و مرا زدند، آن گاه مرا به تعرض به دو پلیس متهم کردند و تنها فشارهای بین المللی، توانست مرا از زندان برهاند.
نبیل رجب که به اتهام برگزاری تظاهرات ضد دولتی، دو سال در زندان بود و به تازگی از زندان آزاد شده بود، نقش مهمی در شکل گیری فشار بین المللی بر مسئولان بحرینی داشت تا مرا پس از 19 روز حبس در زندان زنان شهر "عیسی" آزاد کردند. نبیل به همراه دیگر همکارانش به اروپا رفتند و با شماری از مسئولان دولتی و سازمان های غیردولتی دیدار کردند تا از آن ها بخواهند، آزادی مرا دنبال کنند. علاوه بر آن، دوستان و همکاران فعال در زمینه رسانه نیز مقاله نوشتند ، درباره مساله من در پارلمان اروپا سخنرانی کردند و تلاشی خستگی ناپذیر انجام دادند تا مسالۀ من در آخرین جلسۀ حقوق بشر سازمان ملل، مطرح شود. اکنون، نقش من و نبیل، عوض شده است.
روز چهارشنبه، وقتی به سازمان "اندکس آن سنسرشب" رفتم، مدیر اجرایی این سازمان به من گفت: "نمی دانم باید به این وضع خندید یا گریست. تنها یک ماه پیش، نبیل رجب، دقیقا در همین اتاق نشسته بود و درباره چگونگی نجات تو از زندان با ما صحبت می کرد، اکنون تو اینجا نشسته ای و درباره چگونگی نجات او از زندان فکر می کنی."
من از سال 2010 در زمینه حقوق بشر، فعالیت کرده ام، اکنون کاملا روشن شده است که فشارهای بین المللی بر هم پیمانانِ نزدیک به نظام حاکم بر بحرین، یعنی آمریکا و انگلیس، روندی فزاینده یافته است و فشار بر این دو کشور، تنها تاثیرگذاری بر اوضاع بحرین است. اما متاسفانه، دولت بحرین کاملا راحت است زیرا هرگونه نقض حقوق بشری که در این کشور صورت می گیرد، با چشم پوشی نظام، بدون بازخواست و مجازات می ماند. زمینۀ این فرار از مجازات را کشورهایی نظیر آمریکا و انگلیس فراهم کردند و این مساله را فقط با موضع گیری قاطعانه جامعه جهانی می توان حل کرد، زیرا در غیر این صورت، تعرض به مدافعان ِ حقوق بشر و تجاوز به ملت بحرین به سبب استفاده از حق آزادی بیان و حق تظاهرات، شدت خواهد گرفت.
من علیرغم خطرهایی که با آن ها مواجه هستم، به مبارزه برای احقاق حقوق بشر بحرینی ادامه خواهم داد و در این راه، باید از قاعدۀ "هیچ کس مستثنی نیست" استفاده کنم.26