به گزارش پایگاه خبری شبکه العالم، "بیار ابی صعب" در مطلبی در روزنامه الاخبار لبنان نوشت:
انفجارهای تروریستی معروفترین استادیوم ورزشی فرانسه را لرزاند، در حالی که رئیس جمهور و وزیر کشور در آن بازی فوتبال را تماشا می کردند. تیراندازی به سوی مشتریان کافی شاپ ها و عابران پیاده . گروگان گیری در تئاتری معروف که همه این اقدامات بیش از صد کشته و ده ها زخمی برجای گذاشت و آمار همچنان افزایش می یابد . "فرانسوا اولاند" با صدای لرزان مقابل دوربین ها از آغاز وضعیت فوق العاده ، بستن مرزها ، توقف پروازها و حرکت قطارها خبر داد و ارتش خیابان های پایتخت را مسدود و مناطق مختلف را محاصره کرده است و ممنوعیت آمد و شد در پایتخت شلوغ اعمال شده است.
این سناریوی فیلمی جنگی یا اکشن بی محتوا نیست. این اتفاقات فجیع در هیچ یک از شهرهای کشورهای عربی در منطقه نفرین شده خاورمیانه اتفاق نیفتاد، منطقه ای که به هر نوعی از انواع بدبختی ها عادت کرده است و بهای اهداف توسعه طلبانه و استعماری دیگران را پرداخت می کند. همه این اتفاقات در پایتخت کشوری بزرگ که حرفی برای گفتن و نظری برای ارائه کردن دارد و در جنگ ها و مناقشات جهان نقش آفرینی می کند ، اتفاق افتاده است. شهر پاریس 10 روز دیگر باید میزبان رؤسای جمهور 80 کشور جهان برای مشارکت در کنفرانس جهانی آب و هوا می شد شهری که خود را برای انتخابات محلی که معادله سیاسی کشور را تغییر خواهد داد ، آماده می کرد و لی مردمش هم اکنون از اقدامات ارتشی از جنایتکاران، دچار رعب و وحشت شده اند .
گروه های مسلح و سازمان دهی شده به خوبی عملیات خود را طراحی کرده بودند و همزمان شش یا هفت مرکز ، محله و منطقه را خصوصاً محله شارون ناآرام کردند، محله ای که هنوز زخم های جنگ آزادسازی الجزایر را در سال 1962 فراموش نکرده است .
یکی از نجات یافتگان حمله تروریستی به تئائر باتاکلان می گوید: یکی از افراد مسلح فریاد می کشید "برادرم در سقوط کشته شد، و من اینجا هستم ."
کارشناسان پس از حمله تروریستی به ساختمان مجله شارلی ابدو در اوایل سال 2015 پیش بینی می کردند که تروریسم دامن پاریس را بگیرد، و سرانجام نیز گرفت و عزای عمومی اعلام شد .
یکی از دوستان پاریسی پنجشنبه شب درپی انفجارهای تروریستی منطقه برج البراجنه در ضاحیه جنوبی بیروت این حملات خونین و دیوانه وار را به ما تسلیت گفت و ما 24 ساعت بعد به دوست پاریسی مان حملات محله شارون را تسلیت گفتیم . آنچه در مرکز فرانسه اتفاق افتاد ، از چند سال پیش تاکنون دامنگیر ما است . جوانانی در فرانسه که از فقر رنج می برند و جهالت بر آنان غلبه کرده است ، عقل و منطق را کنار می گذارند و به گروه های تبهکاری که تکفیری نامیده می شوند ، ملحق می شوند که خالد قلقال و برادران کواشی نمونه ای از این جوانان هستند جوانانی که معلوم نیست چه گروه یا مرکز یا حکومتی مغزهای آنها را شستشو داده است .