العالم - گوناگون
از بستن پاها تا دراز کردن گردن، از باریک کردن جمجمه تا تیز کردن دندان. این ها همه بخشی از تغییراتی طولانی و دردناکی هستند که در برخی از تمدن های بشری انجام شده یا می شود تا بدین وسیله رضایت خدایان جلب شده و رسوم فرهنگی آن تمدن اجرا گردد.
دراز کردن گردن (Neck Stretching) در زنان قبیله کایان (Kayan)
عمل دراز کردن گردن در سن ۵ سالگی برای دختران قبیله کایان آغاز می شود. این فرآیند در ابتدا با ۵ حلقه به وزن تقریبی دو کیلوگرم شروع شده و در طول عمر فرد به بالای ۲۵ حلقه می رسد. هدف از این کار بلند کردن گردن است که ظاهراً حلقه ها این کار را می کنند اما در واقع وزن این حلقه ها به استخوان ترقوه و شانه ها فشار آورده و آن ها را به سمت پایین متمایل می کند. بنابراین در ازای آسیب رسیدن به ترقوه و شانه، بلند شدن گردن انجام می گیرد.
زنان قبیله کایان می گویند که این حلقه ها بعد از مدتی جزئی از بدن آن ها می شوند. دلایل مختلفی ممکن است برای این کار وجود داشته باشد. یکی از دلایل این است که زنان دارای گردن بلندتر و باریک تر در این فرهنگ خواستگاران بیشتری دارند.دلیل دیگر این است که این کار باعث می شود زنان بیشتر به اژدها شباهت پیدا کنند و اژدها در فرهنگ کایان از احترام بالایی برخوردار است.
تیز کردن دندان (Teeth Sharpening)
تیز کردن دندان در فرهنگ های مختلفی رواج دارد. مایان ها (Mayan) برای مشخص کردن خود به عنوان طبقه بانفوذ و دارای جایگاه اجتماعی بالاتر دندان های خود را تیز و آن ها را به شکل های خاصی می تراشند. مردم قبیل منتاوای (Mentawai) که در اندونزی زندگی می کنند بر این باورند که داشتن دندان تیز یکی از معیارهای زیبایی است. هرچه زنی دندان های تیزتر و باریک تری داشته باشد خواستگارهای بیشتری خواهد داشت.
اگرچه این سنت در بین مردمان قبیله منتاوای اجباری نیست اما اغلب دختران به منظور جلب کردن نظر جنس مخالف درد طاقت فرسای حکاکی روی دندان های خود را به جان می خرند.
تیغ زنی روی پوست (Scarification)
در حالی که بسیاری از ما انسان ها از داشتن جای زخم بر روی بدن خود احساس ناراحتی کرده و برای از بین بردن جای این زخم ها دست به هر کاری می زنیم اما در برخی جوامع افراد عمداً روی بدن خود زخم ایجاد کرده و با افتخار آن را در معرض دید عموم قرار می دهند.در بسیاری از قبایل آفریقایی از این شیوه به عنوان یک آداب و سنت تشریفاتی برای اثبات خود به عنوان عضوی از قبیله استفاده می شود.
قبیله دینکا (Dinka) در جنوب سودان با استفاده از یک ماده اسیدی روی صورت دختران طرح هایی ایجاد می کنند که به نظر آن ها در زیباتر شدن آن ها موثر است. همچنین با استفاده از همین روش روی صورت پسران سه خط بلند کشیده می شود تا بدین وسیله به عنوان مردانی بالغ شناخته شوند.
قبایل رودخانه سپیک (The Sepik River) در پاپوا گینه نو (Papua New Guinea) چندین هفته را در سال به انجام مراسم سنتی زخمی کردن بدن اختصاص می دهند. مردان بالغ تر قبیله با استفاده از تیغ های مخصوص برش هایی شبیه پوست کروکودیل را روی پشت جوانترها ایجاد می کنند. آن ها بر این باورند که کروکودیل بچگی را می بلعد و تنها مردی قوی باقی می ماند که می تواند از قبیله خود محافظت کند.
کشیدن لاله گوش (Ear Stretching)
کشیدن لاله گوش سنتی است که حتی امروزه نیز در سراسر جهان به عنوان نوعی پیام خاص انجام می شود. قبایل مختلف نه تنها از این روش برای زیبایی و اثبات خود استفاده می کنند بلکه از دید آن ها کشیدن گوش پیام دینی نیز داشته و خطر سحر و جادو و شیاطین را از فرد دور می سازد.
قرار دادن صفحه گرد در لب (Lip Plating) در قبیله مورسی (Mursi)
قرار دادن صفحه در داخل لب یا کشیدن لب از دیرباز در قبایل مختلفی رواج داشته است به طوری که محققان قدمت این سنت را ۸٫۷۰۰ سال قبل از میلاد مسیح تخمین می زنند. سنت قرار دادن صفحه بشقاب مانند در لب در نقاط مختلف جهان از آفریقا تا آمریکای جنوبی و آمریکا انجام می شده است اما در حال حاضر این سنت عمدتاً در بین افراد قبیله مورسی در اتیوپی رواج دارد.
قبل از ازدواج و در سن تقریباً ۱۳ سالگی دختران این قبیله لب خود را سوراخ کرده و با یک تکه چوب کوچک جای آن را پر می کنند. سپس هر ۶ ماه یا هر یک سال یک بار یک صفحه بشقاب مانند گِلی را به سوراخ اضافه کرده و هربار این صفحه بزرگ تر و سنگین تر از قبل می شود و همراه با آن لب نیز درازتر و کشیده تر می شود.
درپوش های روی بینی (Nose Plugs)
هدف اصلی زنان قبیله آپاتانی (Apatani) در هند از سوراخ کردن بینی و قرار دادن درپوش در آن زشت شدن است! این کار برای زنان قبیله آپاتانی جنبه محافظتی دارد. آن ها بر این عقیده اند که در صورتی که ظاهر آن ها زشت باشد مردان قبایل دیگر آن ها را ندزدیده و به آن ها تجاوز نمی کنند.
بستن پاها (Feet Binding)
برای بیش از هزاران سال دختران چینی پاهای خود را در بانداژهایی محکم می بستند تا از رشد آن ها جلوگیری کنند. این کار باعث می شد که انگشتان آن ها به زیر پایشان چسبیده و پاهایشان چروکیده شود و بدین ترتیب به خیال خود پاهای کوچک و جذابی داشته باشند.در حالی که این کار تنها باعث درد کشیدن و فلج شدن خود و فرزندانشان می شد.
هر چه پای شخص کوچکتر (کوچکتر از ۸ سانت) و هلالی تر بود ارزش وی بالاتر می رفت. پس علاوه بر زیبایی، کوچک بودن پا به مثابه جایگاه اجتماعی بالاتر و ثروت بیشتر نیز بود. با این وجود تنها زنانی به پاهای سالم برای کار کردن نیاز نداشتند که در خانواده های ثروتمند به دنیا آمده بودند. از قرن بیستم میلادی سنت بستن پا در چین ممنوع شد اما هنوز هم زنان سالخورده ای وجود دارند که از ناتوانی جسمی ناشی از این سنت قدیمی رنج می برند.
شکم بندهای زنانه تنگ در دوران ملکه ویکتوریا
معروف ترین ابزار تغییر شکل دادن بدن شکم بند است. شکم بندهای دوره ویکتوریا نیز عملاً کارکردی مانند بستن پا در فرهنگ چینی داشته و تنها تفاوت در این بود که شکم بند روی قسمت بزرگ تری از بدن اعمال می شد. زن های این دوره بالاتنه خود را با استفاده از شکم بندهای خاصی می بستند تا کمر آن ها باریک تر شده و حالتی شبیه ساعت شنی به خود بگیرد. این کار باعث تغییر شکل قفسه سینه شده، جریان هوا به سمت ریه ها را محدود کرده و زندگی زن را با جابجایی کبد و صدمه به ریه و قلب به خطر می انداخت. امروزه نیز از شکم بندهای تنگ استفاده می شود اما این عمل به اندازه دوران ویکتوریا رواج ندارد.
دراز و باریک کردن جمجمه (Skull Elongation)
قدمت دراز کردن جمجمه به بیش از ۴۵٫۰۰۰ سال پیش باز می گردد و در فرهنگ های باستانی مختلفی رواج داشته است. با توجه به جمجمه های قدیمی که در عراق، مصر و پرو کاوش شده، عمل دراز کردن جمجمه از سنین کودکی که هنوز جمجمه نرم بوده و کاملاً شکل نگرفته است آغاز می شد. افراد سر نوزادان خود را با پارچه هایی محکم می بستند یا تخته هایی را دور سر وی قرار می دادند تا جمجمه در بلندی رشد کرده و شکلی کشیده به خود بگیرد.
به نظر می رسد که این کار با مرتبه اجتماعی افراد در ارتباط بوده و آن ها را به خدایانشان شبیه می کرده است. همچنین بسیاری از محققان این یافته ها را دلیلی بر اثبات نظریات مبنی بر تماس بین انسان های آن دوره و موجودات فضایی می دانند.
منبع: روزیاتو