العالم - عراق
در این گزارش آمده است: «نهم آوریل سال ۲۰۰۳، آمریکایی‌ها مجسمه «صدام حسین» دیکتاتور وقت عراق را در بغداد سرنگون کردند. با گذشت ۱۵ سال از این واقعه می‌بینیم که با وجودی که صدها هزار نفر کشته شدند و خاورمیانه هم دچار بحران شد، این جنگ بر مبنای دروغ بود.
شبکه‌های تلویزیونی در سراسر جهان پایین کشیده شدن مجسمه صدام را نشان دادند آنهم کمتر از ۳ هفته پس از آنکه آمریکایی‌ها عراق را تصرف کردند. آن تصاویر در حافظه ما مانده‌است، اما پرسش‌های ما بی‌پاسخ مانده‌اند، مثلا ما هنوز نمی‌دانیم که چند عراقی به دلیل این جنگ و بحران پس از آن کشته شدند.»
دویچه‌وله نوشت: «بسیاری از منابع شمار کشته شدگان را از ۱۵۰ هزار نفر تا ۵۰۰ هزار تن برآورد کرده‌اند. برخی تحقیقات معتبر هم نشان می‌دهند که شمار قربانیان بسیار بیشتر است. در اوایل سال ۲۰۰۶ یکی از نشریه‌های معتبر پزشکی اعلام کرد که ۶۵۰ هزار نفر بیش از آمار اعلام شده کشته شده‌اند. علاوه بر اعمال خشونت مستقیم، مسئله بمباران زیرساخت‌ها و خرابی ساختارهای بهداشتی در این زمینه هم اهمیت پیدا می‌کنند.
آنچه ما می‌دانیم این است که منطقی که بر اساس آن جنگ به راه افتاد، بر طبق دروغ بود. تصویر دیگری از جنگ عراق در حافظه ما شکل گرفته است که به این صورت است: «کالین پاول» وزیر خارجه وقت آمریکا در پنجم فوریه سال 2003 در شورای امنیت سازمان ملل متحد سخنرانی کرد، آنهم 3 هفته پیش از اینکه جنگ آغاز شود. پاول 76 دقیقه صحبت کرد تا جامعه جهانی را در زمینه لزوم جنگ متقاعد کند. اصل حرف او این بود که صدام تسلیحات کشتارجمعی بیولوژیک و شیمیایی در اختیار دارد. ضمن اینکه رژیم صدام از تروریسم جهانی حمایت می‌کند و می‌خواهد تسلیحات هسته‌ای بسازد.»
در ادامه این گزارش آمده است که ادعای پاول مبنی بر اقدام عراق برای ایجاد آزمایشگاه‌های سیار تسلیحات شیمیایی و بیولوژویکی به منظور فرار از نظارت ناظران تسلیحاتی سازمان ملل اوج سخنان وی بود. وی در سال 2005 این سخنرانی را لکه ننگی در دوران کاری خود توصیف کرد.
این شبکه خبری آلمانی اینطور ادامه داد: «یکی از کارکنان بخش امنیتی به نام «رای مک‌گاورن» است که به مدت 27 سال برای سازمان سیا کار کرده و در این سازمان مقام‌های بالایی داشته است. در سال 2003 وی و برخی از همکارانش در این سازمان و دیگر نهادهای امنیتی، سازمان کهنه سربازان امنیتی برای عقلانیت (VIPS) را بنیان نهادند که به کار ارزیابی سیاست‌های آمریکا پرداخت. وی در این مورد به دویچه‌وله گفت که سرویس اطلاعاتی اشتباه نکردند بلکه مرتکب فریبکاری شدند و آنها این را می‌دانند. این در حالی است که بخشی از سخنرانی پاول بر مبنای اطلاعاتی بود که آلمانی ها در اختیار آنها قرار داده بودند.»
«در سال 1999، «رفیق احد الوان الجنابی» شیمیدان عراقی به عنوان پناهجو به آلمان آمد. این در حالی بود که سرویس امنیت خارجی آلمان موسوم به BND درباره حضور وی هشدار داده بود. آنها امیدوار بودند که اطلاعاتی درباره سلاح‌های کشتار جمعی صدام حسین به دست بیاورند. این فرد که اسم مستعار «کروبال» داشت متوجه شد که هر چه بیشتر اطلاعات در اختیار می‌گذارد، موقعیت بهتری به دست می‌آورد. به او گذرنامه آلمانی و پول و آپارتمان دادند.»
«این روند ادامه پیدا کرد تا زمانی که سرویس اطلاعاتی آلمان به رئیس سابق الجنابی رسید و این شخص دروغ‌های الجنابی را فاش کرد. سرویس اطلاعات آلمان با شرکای آمریکایی این مسایل را در میان گذاشت. با این وجود پس از حملات یازده سپتامبر سال 2001 به این شخص علاقمند شدند. در این مورد «آگوست هانینگ» رئیس پیشین سرویس اطلاعاتی آلمان به روزنامه «دی‌ولت» در آگوست 2011 گفته بود که آمریکایی‌ها از آلمانی‌ها خواسته بودند تا تعهدی الزام‌آور بدهند که حاکی از درست بودن بیانیه های کروبال در سال 2001 باشد. هانینگ از چنین اقدامی خودداری کرد و برای « جرج تنت» رئیس وقت سازمان سیا نوشت که تلاش‌ها برای تایید این اطلاعات موفقیت‌آمیز نبوده‌اند و به این دلیل باید تایید نشده درنظر گرفته شوند.»
با وجود هشدارهای صریح درباره سخنان کروبال، حرفهای وی به مرکز جنگ تبلیغاتی پاول تبدیل شد. ری مک‌گاورن به وضوح گفت: «آنها اهمیتی نمی‌دادند که آیا کروبال می‌داند که درباره چه چیزی صحبت می‌کند. آنها چیزی داشتند که می‌توانستند آن را ضبط کنند و در اختیار گرافیست‌های کاملا حرفهای خیال‌پرداز سازمان سیا قرار دهند و در مقابل تصاویری از آزمایشگاه‌های سیار که وجود نداشتند تحویل بگیرند. البته همین کار را هم کردند و کالین پاول هم در حین سخنرانی خود از آن استفاده کرد.»
بریتانیا مشکوک بود اما به نتیجه‌ای نرسید
«بریتانیا به عنوان هم پیمان آمریکا خیلی زود وارد این ماجرا شد. در ماه می 2005 روزنامه ساندی‌تایمز در این مورد گزارشی منتشر کرد که تا پیش از آن یادداشتی به شدت محرمانه بود. موضوع آن، دیداری با «تونی بلر» نخست‌وزیر این کشور در 23 جولای سال 2002 درباره شرایط عراق بود، که «جک استراو» وزیر خارجه وقت، «جف هون» وزیر دفاع وقت، «لرد گلداسمیت» دادستان کل و «ریچارد دیرلاو» رئیس سازمان اطلاعاتی MI6 هم در آن حضور داشتند.»
بعدها دیرلاو از نشستی در واشنگتن صحبت کرد که پیش از این نشست با حضور «جرج تنت» رئیس سیا برگزار شده بود. «جک استراو» گفته بود: «اقدام نظامی اجتناب‌ناپذیر بود.بوش می‌خواست تا صدام را به وسیله اقدام نظامی از بین ببرد و تروریسم و تسلیحات کشتار جمعی هم بهانه‌های او بودند. اما اقدامات اطلاعاتی و حقایق در راستای سیاست قرار گرفتند.»
وی گفت که صدام همسایگان خود را تهدید نمی‌کرد و مدعی شد که قدرت صدام در زمینه تسلیحات کشتار جمعی، کمتر از لیبی، کره‌شمالی و ایران بود.
در پایان این گزارش آمده است: «گلداسمیت هم گفته است که تمایل وی برای تغییر رژیم، مبنای قانونی برای اقدام نظامی نداشت. با این حال هیچ یک از این موارد باعث نشد، تونی بلر از وارد شدن به جنگ در جهت منافع مربوط به رابطه ویژه آمریکا و انگلیس خودداری کند.»
فارس