العالم _ ایران
رهگیری هواپیمای مسافربری ماهان توسط جنگنده‌های متجاوز آمریکایی که پنج شنبه دوم تیرماه به وقوع پیوست، صرف نظر از ابعاد حقوقی آن و تاثیری که در ناامن‌سازی مسیرهای بین المللی پروازهای تجاری به دنبال داشت فرصتی برای ارزیابی واکنش فعالان اجتماعی، هنری و ورزشی فراهم کرد.
این گروه معمولا در موضوعاتی از این دست با بهره‌گیری از ظرفیت‌های فضای مجازی، واکنش‌هایی جهت‌دار و سریع دارند، به ویژه اگر آن رخداد باعث جریحه‌دار شدن عواطف و احساسات عمومی شده باشد.
در جریان رخداد اخیر اما؛ گرچه متاسفانه سرنشینان هواپیمای مسافربری ماهان از جمله کودکان و افراد مسن، دچار آسیب‌های جسمی و روحی شدید شدند که توجه به آن هر انسانی را دچار تاسف و تاثر می‌کند، اما شاهد واکنش‌هایی از این دست نبودیم.
با توجه به جنبه‌های انسانی و عاطفی این رخداد اولین سوالی که در این رابطه مطرح است اینکه چرا افرادی که از آنها به عنوان «سلبریتی‌ها» نام برده می‌شود تاکنون هیچ‌گونه واکنشی به این اقدام جنایتکارانه جنگنده‌های آمریکایی علیه هواپیمای مسافربری ایران نداشته و حرفی از این تهدید و مجروح شدن زنان، کودکان و سالمندان بی‌گناه در این هواپیما نمی‌زنند؟
آیا کودکان معصومی که در پرواز تهران ـ بیروت ماهان ایر تا سرحد مرگ وحشت کردند و سر و صورت و دست و بدنشان مجروح و خونین شد و یا پیرمردی که در حالت اغما به بیمارستان منتقل شد و هنوز هم وضعیت مناسبی ندارد ارزش یک توییت یا یک پست اینستاگرامی هم نداشت یا چون طرف مقابل ارتش آمریکاست از کنار این موضوع عبور شد؟
چرا راهزنی بزدلانه هوایی یک جنگنده بیگانه که هزاران کیلومتر دورتر از کشورش این منطقه را برای مردمان و ساکنانش ناامن و بی‌ثبات کرده رگ غیرت این جماعت را به جوش نمی‌آورد؟ آیا چون هواپیما ایرانی بوده و مسافرانش چشم آبی و مو بلوند کانادایی، سوئدی، انگلیسی و... نبودند، موضوع از نظر این گروه ارزش پرداختن ندارد؟!
اگر این رفتار در هر موضوعی به یک شکل ـ یا همیشه خنثی یا همیشه فعال ـ تکرار می‌شد، شاید این نقد شمایل دیگری پیدا می‌کرد، اما آیا افکار عمومی حق دارد این سوال را بپرسد که چرا خون غربی‌ها برای این جماعت رنگین‌تر است؟ واقعا اگر پای حقوق بشر و عواطف انسانی در میان است چه فرقی میان شهروند ایرانی، افغانستانی، یمنی، سوری، فلسطینی، لبنانی و... با شهروند غربی وجود دارد؟
سلبریتی‌های ایرانی که در زمان سانحه دردناک هواپیمای اوکراینی با علم به سهوی بودن آن اتفاق، نقشه سیاه از ایران را هشتگ کردند و در آتش هجمه بیگانه علیه نیروهای مسلح کشورمان دمیدند چرا در این «عملیات عامدانه» تروریست‌های آمریکایی، میدان‌دار دفاع از حقوق هموطنان و همنوعان خود نشدند؟
اگر حتی موضوع خودنمایی و گرفتن ژست انسان‌دوستی هم مطرح باشد، چرا وقتی متهم یک اتفاق، دشمنان قسم خورده این ملت هستند، حضور سلبریتی‌ها کمرنگ است؟
تهدید هواپیمای ایرانی که می‌توانست به مرگ صدها انسان منجر شود، دست کم می‌توانست از منظر نقض قوانین بین‌المللی محکوم شود، اما هیچ صدایی از این جماعت در نیامد تا از سازمان ملل و سازمانهای حقوق بشری، عدالت را مطالبه کنند.
حتی به سبک قهرمان‌سازی غربی‌ها هم، هیچ اشاره‌ای به خلبان زبده ماهان نشد که چطور در برابر تهدیدات دو جنگنده مزاحم مقاومت کرد و مسافران را سالم به مقصد رساند.
اینجاست که «استانداردهای دوگانه» و «یک‌جانبه‌گرایی‌های منفعت‌طلبانه» که امری مذموم و به دور از عدالت و انسانیت است رخ نشان می‌دهد و مدعیان موج‌سوار بر عواطف عمومی را بی اعتبار می‌کند.
نورنیوز