العالم – کشکول
عده‌ای معتقدند که این رویداد نشانه عمق بحران میان طرفین است و امان با این اقدام به مانع تراشی رژیم صهیونیستی در مسیر سفر الحسین بن عبدالله ولیعهد اردن به مسجد الاقصی پاسخ داد.
اما واقعیت آن است که بحران میان اردن و نتانیاهو عمیق تر از موضوع سفر است و عللی دارد که یکی از مهمترین آن، تلاش رژیم صهیونیستی برای محدود کردن نظارت خاندان حاکم بر اردن بر مقدسات فلسطین مانند قدس و مسجد الاقصی است.
علت دیگر آن است که تل آویو می خواهد این مقدسات را از نظارت اردن خارج کرده و در چارچوب معامله قرن ابتدا به آل سعود تحویل دهد و نهایتاً خود آن را عهده دار شود.
علت دیگر این بحران، سفر سری بنی گانتس وزیر جنگ رژیم صهیونیستی و رهبر حزب آبی سفید به اردن و دیدارش با عبدالله دوم پادشاه این کشور بود که همه می دانند گانتس از رقبای سرسخت نتانیاهو است.
از سوی دیگر، در این سفر، گابی اشکنازی وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی و دیگر رقیب نتانیاهو نیز با ایمن الصفدی همتای اردنی خود دیدار کرد.
لذا سفرهای پنهان رقبای نتانیاهو به اردن و عدم تمایل امان به تعامل با نتانیاهو، خشم وی را برانگیخت و به تشدید تنش میان طرفین انجامید.
البته پس از آنکه دونالد ترامپ رئیس جمهور سابق آمریکا، قدس را پایتخت رژیم صهیونیستی اعلام کرد و نتانیاهو نیز از قصد خود جهت الحاق کرانه باختری و دره اردن به رژیم صهیونیستی خبر داد، روابط اردن و نتانیاهو به شدت تیره شده بود.
در این میان، عده ای معتقدند که شاید امارات با اردن تبانی کرده باشد تا مانع سفیر نتانیاهو به ابوظبی شود و به این شکل، امارات منتظر بماند تا نتیجه انتخابات آتی رژیم صهیونیستی مشخص شود، اما برخی نیز می گویند که امکان دارد عامل اصلی تعویق سفر نتانیاهو به امارات به خاطر آن باشد که دولت جدید آمریکا منتظر نخست وزیری در اسرائیل غیر از نتانیاهو است تا نتانیاهو نتواند از سفر به امارات برای اهداف انتخاباتی اش بهره برداری کند.
از سوی دیگر، وزیر جنگ رژیم صهیونیستی با سوء استفاده از تعویق سفر نتانیاهو به امارات، گفت که نتانیاهو با رفتارش در سالهای اخیر به روابط اسرائیل و اردن بسیار ضربه زده است.
همزمان مطبوعات رژیم صهیونیستی نوشتند که تعویق سفر نتانیاهو به امارات یک شکست بزرگ برای سیاست خارجی نتانیاهو است.
به همین دلیل و با توجه به نزدیک بودن زمان برگزاری انتخابات رژیم صهیونیستی می توان گفت که این اقدام اردن، از یک سو تبلیغات انتخاباتی نتانیاهو درباره موفقیت سیاست خارجی اش را خنثی کرد و از سوی دیگر، سیلی محکمی به موقعیت سیاسی نتانیاهو بود و باعث شد که آینده سیاسی وی با تهدیدی واقعی مواجه شود.