العالم-تحلیل روز
در روایات معتبر شیعه و سنی آمده است که پیامبر اکرم (ص) به این حادثه سوزناک که امت را تحت تاثیر قرار داده و دشمنان خدا را به وحشت می اندازد توجه ویژه ای داشته و برای آن اشک ریخته اند. ایشان پیش از تولد امام حسین علیه السلام و در روز ولادت ایشان بر این واقع گریسته اند.
اینگونه است که به اهمیت بی نظیر واقعه کربلا که زمین را به لرزه درآورده و آسمان را گریانده پی می بریم. واقعه ای که چه مسلمانان چه غیر مسلمانان با آن همدلی کرده و از آن عبرت های انسانی می آموزند. از مهم ترین این عبرت ها قیام علیه ظلم، گام نهادن در مسیر احقاق حق و تسلیم نشدن در برابر باطل است.
روز عاشورا روز خیانت امت به فرزند پیامبر (ص) بود. پیامبر (ص) در این خصوص فرموده اند:" به خدا سوگند، در این روز دشمنان او بسیار و یاورانش اندکند". در آن روز تعداد بسیار اندکی از یاران امام حسین (ع) در کنار ایشان ماندند. در مقابل، ظالمان و کینه توزان پیامبر خدا و اهل بیت ایشان، خون پاک سید الشهدا و طفل شیرخواره او را ریختند و دنیا و آخرت خود را باختند.
دشمنی این قوم با پیامبر (ص) و اهل بیت مطهر ایشان به آن زمان محدود نشد، بلکه در ادوار مختلف همچنان خودنمایی کرده است. مثل زمانی که قبایل قریش برای قتل پیامبر (ص) و از بین بردن رسالت او گرد هم آمدند، یا وقتی برای ریختن خون فرزند ایشان امام حسین (ع) نقشه کشیدند، سپس پنجه های خونینشان را دراز کردند تا هر آنکس که دنباله رو خط کربلاست را نابود کنند.
امروز کینه توزی منافقان و دشمنان دین خدا به مومنان، امتداد همان دشمنی با رسول خدا و اهل بیت مطهر ایشان است. این دشمنی علیه هر کسی است که حامل پیام امام حسین (ع) است که فرمود: " من براى سركشى، خود پسندی، تكبر، فساد كردن و ظلم نمودن قیام نكردم و قطعا برای اصلاح در میان امت جدم قیام كردم".
در این راستا پیامبر اکرم (ص) نیز فرموده اند:" حسین از من است و من نیز از حسینم. هرکه حسین را دوست بدارد خداوند دوست او باد. حسین فرزندزاده ای از فرزندزادگان انبیا است". این فرمایش پیامبر که "من از حسینم" به وسعت پیام ایثار سید الشهدا در کربلا اشاره دارد که دین خدا را زنده نگه داشت و منافقان را در تحریف آن ناکام گذاشته است.
آنچه می گوییم امری سلیقه ای و احساسی نیست، بلکه واقعیتی است که در زندگی روزمره مان شاهد آن هستیم. امروزه می بینیم که چگونه سست عنصران بیمار سیری ناپذیر از مال و ثروت، دستان پلید خود را برای بیعت با اشغالگرانی که دشمنان خدا و پیامبر اسلامند، دراز می کنند.
این همان راه منحرفی است که آنها با پذیرش اشغالگران سرزمین فلسطین به عنوان دوست خود، قدم در آن گذاشتند و به مسلمانان ستم کردند. آنها با زورگویی پوچ و ذلیلانه شان رو در روی کسانی ایستادند که خواستار آزادی آبرو و سرزمین اشغال شده فلسطین بودند. همچنین با آزادگان شریفی مقابله کردند که می خواستند سرزمین خود را از چنگ اشغال آمریکا و اذنابش در یمن و عراق برهانند.
آیت الله عیسی قاسم مرجع دینی بحرینی فرموده است: " امام حسین (ع) همه مردم را در مسیر اسلام جمع می کند و به مسلمانان عزت را می آموزد و به ذلت اجازه راه یافتن به دل های آنان را نمی دهد. در کربلا است که ما اسلام را می فهمیم و درک می کنیم. بر امت اسلامی حرام است که به یزید آمریکایی و صهیونیستی فرصت پیروزی دهد".
جوزف هاشم الهشام شاعر برجسته مسیحی، خبرنگار و وزیر اسبق لبنان نیز گفته است:" ای فرزند فاطمه و علی، آیا عظمتی بالاتر از این وجود دارد؟ ای کسی که تمام عظمت و صفات عالی را به ارث برده ای، وسوسه های دنیای رنگارنگ تو را فریب نداد و جان بزرگت را فدا کردی. اگر تو نبودی پرچم الهی به اهتزاز درنمی آمد. تو فقط امام شیعه نیستی، بلکه رهبری برای همه جهانیان و بندگانی که ایمانشان را تا قله ها بالا بردی".