العالم - تحلیل روز
کاملا روشن است که رئیس تشکیلات خودگردان هنوز امیدوار است که کسی را در داخل دولت رژیم صهیونیستی پیدا کند که سقف گفتگوها و مناقشات را از امنیتی و خدماتی به سیاسی ارتقا دهد مخصوصا که ادامه وضعیت نه جنگ و نه صلح برای تشکیلات خودگردان به معنای از دست دادن همه چیز در همه سطوح است و از آنجا که گانتز در تلاش است که خود را به عنوان اسحاق رابین دوم مطرح کند، چنانچه بتواند در انتخابات بعدی این رژیم قدرتمندانه حضور یابد یا اینکه دولت فعلی را وادار به آغاز مذاکرات سیاسی – آنگونه که مد نظر آمریکاست - می توان گفت که مرحله بعدی، مرحله آغاز روند سازش خواهد بود.
این در حالی است که بنت با آغاز این مذاکرات مخالف بوده و آن را خطری برای باقیمانده محبوبیت خود در جامعه صهیونیستی می داند. در این بین اظهارات حسین الشیخ - که گفته است این دیدار، آخرین فرصت قبل از انفجار است -، معانی و مفاهیم بسیاری در درون خود دارد که مهمترین آن این است که هیچ یک از دو طرف، به دنبال چنین انفجاری نیستند و تنها راه حل، آغاز روند سازش برای جلوگیری از درگیری مستقیم است.
به تازگی تشکیلات خودگردان همراه با برخی طرف های عربی تلاش می کنند آمریکا را متوجه ضرورت بازگشت به روند سازش یا حداقل تلاش برای ترتیب دادن دیدارهای دو جانبه کنند. اما دولت آمریکا که در این مرحله سرگرم برنامه هسته ای ایران است و آن را مهمترین مسأله خاورمیانه در حال حاضر می داند، تا این لحظه نتوانسته است دولت بنت را به موضوع راضی کند.
دولت فعلی رژیم صهیونیستی، دنباله رو سیاست های نتانیاهوست؛ وی معتقد بود که باید پرونده فلسطین را بر حسب منطقه جغرافیایی تقسیم بندی کرد؛ بر این اساس باید حساب روابط بین رژیم اشغالگر با غزه از روابط با کرانه باختری بر اساس ضرورت های امنیتی و شهرک سازی این رژیم جدا کرد؛ طبق این دیدگاه، برخورد با غزه باید مبتنی بر ضرورت تأمین امنیت برای شهرک های اطراف غزه از طریق آتش بس طولانی مدت صورت گیرد به طوری که فلسطینی ها بتوانند امتیازاتی به دست آورند که هر آن نگران از دست دادن آن باشند؛ در عین حال این منطقه همچنان زیر نظر مصر باشد مخصوصا که منافع مصر، ایجاب می کند که عمق استراتژیک خود را در برابر هر گونه عملیات نفوذ از غزه محافظت کند و اینجاست که اشتراک منافع با این رژیم پیدا می کند.
اما در مورد کرانه باختری، باید در روابط و برخورد با این منطقه به دو نکته توجه کرد: توجه کامل به ضرورت تأمین امینت رژیم صهیونیستی به عنوان ارباب (که این به معنای این است که تشکیلات خودگردان صرفا یک دستگاه خدماتی برای این رژیم است ) و دوم کنترل کامل بر اراضی (ج) به خصوص منطقه اغوار که انبار آب و غذای فلسطینی ها به شمار می رود. از نظر سیاسی هم دیدگاه دولت رژیم اشغالگر مبتنی بر این مسأله است که هر گونه گفتگو با فلسطینی ها به معنای پذیرش ضمنی حق آنها برای داشتن کشور مستقل در خاک کرانه باختری است در حالی که اکثریت اعضای کابینه فعلی به جز معدود نمانیدگان چپگرا، این موضوع را رد می کنند.
می توان گفت صرف برگزاری دیدار در منزل گانتز به معنای عدم رسمیت این دیدار است و مسائل سیاسی هیچ جایی در آن ندارند و تشکیلات خودگردان باید بداند که دولت این رژیم دیدگاه ها و سیاست های خود را در قبال فلسطینی ها تغییر نخواهد داد مگر بخشی که برای خودش حیاتی باشد و این قبیل دیدارها فقط منافع رژیم صهیونیستی را تأمین می کنند نه فلسطین را.