العالم _ اروپا
سی‌ان‌ان در مطلبی تحلیلی نوشت: جهان بار دیگر به اقدامات بعدی ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه وابسته شده است. با این حال، پس از نمایش تلویزیونی پر از نارضایتی او علیه اوکراین، غرب و خشم و ناراحتی‌های گره‌خورده با تاریخ در روز دوشنبه، پیش‌بینی‌ها و گمانه‌زنی‌ها بسیار بسیار تاریک به نظر می‌رسد.
پوتین به طور قابل توجهی رویارویی خود با ایالات متحده و متحدانش را تشدید کرد و احکامی را امضا کرد که دو منطقه شرق اوکراین را که توسط جدایی‌طلبان تصرف شده بود، به رسمیت شناخت. پوتین با یک قلم، دو تکه دیگر از یک کشور مستقل را عملاً جدا کرد تا خاطرات تصرف کریمه را در سال2014 زنده کند. مسکو گفت "صلح‌بانان" را به این مناطق می‌فرستد. با وجود این، مقامات ایالات متحده بیم دارند که این نیروها بتوانند پیشرو بسیج کامل برای تهاجمی باشند که کشورهای غربی روزهاست درباره آن صحبت می‌کنند.
به همان اندازه که این دور اخیر تحرکات ژئوپلیتیک ممکن است ناخوش‌آیند باشد، آنچه در ساعات و روزهای آینده آشکار می‌شود مسیر جهان را در سال‌های آینده تعیین خواهد کرد.
اگر پوتین در همینجا متوقف شود، ممکن است بحران اوکراین مهار شود و حتی به رئیس‌جمهور روسیه فرصتی بدهد تا تنش‌ها را کاهش دهد و از تهاجم کامل به کل کشور پس از به دست آوردن قلمرو جدیدی دست بکشد. این اقدام حتی ممکن است از یک بحران جهانی گسترده‌تر جلوگیری کند. در ایالات متحده، این سناریوی موقت همچنین ممکن است آمریکایی‌ها را از جهش مضر جدید در بهای بنزین و تورم در امان نگاه دارد و به جو بایدن، رئیس‌جمهور، اجازه دهد تا از ضربه دیگری به اعتبار خود در سال سختِ انتخابات میان‌دوره‌ای بگریزد.
با این حال، شواهد اظهارات خشمگینانه پوتین در روز دوشنبه، حضور 190 هزار سرباز روس در مرزهای اوکراین و بیشترِ ارزیابی‌ها از رهبران و مقامات اطلاعاتی ایالات متحده نشان می‌دهد که امید به یک درگیری محدود، تنها یک آرزو است.
پوتین در سخنرانی خود از کرملین به صراحت گفت که اوکراین را جدایی‌ناپذیر از روسیه می‌داند و نه یک نهاد مستقل - استدلالی که به دشواری حاکی از خویشتن‌داری قلمداد می‌شود. در واقع، نگرش او احتمالاً مقدمه‌ای برای یک سرمایه‌گذاری بسیار بزرگتر از حضور محدود در شرق اوکراین است.
او از اوکراین به عنوان "بخش جدایی‌ناپذیر تاریخ، فرهنگ، فضای معنوی ما" یاد کرد و به دوستان، بستگان و افرادی اشاره کرد که "از طریق خون با ما در ارتباط هستند."
او افزود: «اوکراینِ مدرن به طور کامل توسط روسیه ساخته شده است.»
لیندا توماس گرینفیلد، سفیر ایالات متحده در سازمان ملل متحد در نشست اضطراری شورای امنیت سازمان ملل متحد در شامگاه دوشنبه، استدلال کرد که تعیین نیروهایی که روسیه به شرق اوکراین می‌فرستد به‌عنوان «حافظ صلح» «کذب» است. او گفت که این نیرو "تلاشی برای ایجاد بهانه‌ای برای تهاجم بیشتر به اوکراین" است.
پوتین همچنین زمینه را برای برخورد با هرگونه حمله به نیروهای روس در شرق اوکراین به عنوان بهانه ای برای درگیری گسترده تر فراهم می‌کند که ایالات متحده گفته است می‌تواند هزاران غیرنظامی را بکشد و جریان پناهجویان را آغاز کند.
پوتین خطاب به دولت اوکراین نیز گفت: «از کسانی که قدرت را در کیف به دست گرفته و در دست دارند، ما خواستار توقف فوری خصومت‌ها هستیم. در غیر این صورت، تمام مسئولیت تداوم احتمالی خونریزی کاملا بر عهده رژیم حاکم بر خاک اوکراین خواهد بود.»
چندین مقام آمریکایی به CNN گفتند که آنها اقدام پوتین در دو منطقه شرقی اوکراین را که خود را جمهوری خلق دونتسک و جمهوری خلق لوهانسک (DPR و LPR) می نامند، به عنوان بخشی از تلاش مداوم برای تهاجم گسترده‌تر به اوکراین تفسیر می‌کنند. جالب اینجاست که کاخ سفید همین حالا هم از سوی قانون‌گذاران دموکرات و جمهوری‌خواه برای اتخاذ تدابیری سختگیرانه‌تر در قبال روسیه تحت فشار است.
به هر حال، جهان به زودی در خواهد یافت که آیا خشم تلخ پوتین در روز دوشنبه، پیش‌آگهی آتش‌سوزی گسترده‌تری بوده است که عملاً به دوران پس از جنگ سرد پایان می‌دهد و عصر جدیدی از تنش را در اروپا آغاز می‌کند.
این واقعیت مستلزم بازنگری عظیمی در مورد امنیت فراآتلانتیک است - از جمله اعزام احتمالی هزاران نیروی آمریکایی به پایگاه‌هایی که در دهه 1990 و اوایل دهه 2000 آنها را ترک کرده بودند. چنین استقرارهایی همچنین تمایل واشینگتن را برای معطوف ساختن قدرت نظامی خود به آسیا به منظور راه‌اندازی یک درگیری جدید به سبک جنگ سرد علیه ابرقدرتِ در حال ظهور، چین، پیچیده می‌کند.