العالم ـ زلال قرآن
کبر= به معنی غرور و احساس خود بزرگ بینی و خود پسندی، چنانکه در آیه 56 سوره مبارکه غافر بابیان:
« إِنَّ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِ اللَّـهِ بِغَيْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ إِن فِي صُدُورِهِمْ إِلَّا كِبْرٌ مَّا هُم بِبَالِغِيهِ فَاسْتَعِذْ بِاللَّـهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ»
ترجمه: (آنان که در آیات خدا بیهیچ حجت و برهان که آنان را آمده باشد راه انکار و جدل پیمایند جز تکبر و نخوت (و قصد ریاست) چیزی در دل ندارند که به آرزوی دل هم، آخر نخواهند رسید، پس تو (از شر و فتنه آنها) پناه به درگاه خدا بر، که خدا شنوا و بیناست).
در این باره اشاره شده است.
تَکبُر= به ناحق خود را بزرگ دیدن، تَکلّف، چنانکه درآیه 13 سوره مبارکه اعراف درمورد شیطان آمده:
« قَالَ فَاهْبِطْ مِنْهَا فَمَا يَكُونُ لَكَ أَن تَتَكَبَّرَ فِيهَا فَاخْرُجْ إِنَّكَ مِنَ الصَّاغِرِينَ»
ترجمه:(خدا به شیطان فرمود: از این مقام فرودآ، که تو را نرسد که در این مقام بزرگی و نخوت ورزی، بیرون شو که تو از زمره پست ترین فرومایگانی).
و گویای این حقیقت است که بد ترین نوع تکبر، تکبر در مقابل خداوند علّی عظیم است.