العالم ـ زلال قرآن
براساس بخش آخر آیه 200 و آیات 201 و 202 سوره مبارکه بقره:
«...فَمِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا وَمَا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ . وَمِنْهُم مَّن يَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ. أُولَـٰئِكَ لَهُمْ نَصِيبٌ مِّمَّا كَسَبُوا وَاللَّـهُ سَرِيعُ الْحِسَابِ»
ترجمه: (... بعضی مردم (کوتاه نظر از خدا تمنّای متاع دنیوی تنها کنند و) گویند: پروردگارا، ما را از نعمتهای دنیا بهره مند ساز؛ و آنان را از نعمت آخرت نصیبی نیست. و بعضی دیگر گویند: خدا یا ما را از نعمتهای دنیا و آخرت هر دو بهره مند گردان و از عذاب آتش دوزخ نگاه دار. هریک از این دو فرقه از نتیجه اعمال خود بهره مند خواهند گشت و خدا به حساب همه زود رسیدگی کند).
هرکس فقط بدنبال کسب مواهب دنیائی (ثروت، شهرت، جاه و مقام، و...) باشد، از آخرت بی نصیب می ماند، و هرکس مواهب دنیا را به خاطر رسیدن به رضا و رضوان خداوند و رحمت او در آخرت بخواهد، خداوند او را در دنیا و آخرت سعادتمند می فرماید، و دلیل آن هم این است که حُبّ دنیا با حُبّ خداوند قابل جمع نیست، و کسب مواهب دنیا تا جائی جایز است که مطابق دستورات الهی و احکام شرع مقدس صورت گرفته باشد، و هم در موقع کسب روزی حلال و هم در موقع استفاده از آن چیزی جز رضای الهی مد نظر نباشد.