العالم _ زلال قرآن
خداوند رحمان از سر رحمت و حکمت برای مدتی معین نوع بشر را در زمین اسکان و به او مهلت می دهد تا در پرتو هدایت های الهی که از طریق ارسال رسل و نزول وحی در اختیار او قرار داده است، در صراط مستقیم مستقر شود و با بهره گیری از تمام فرصت ها و امکانات درون و بیرون وجود خود و با عمل به اوامر الهی و دستورات دین او به انجام اعمال صالحه بپردازد و با تربیت پذیری مطابق ضوابط و احکام شرع مقدس وجود خود را به اخلاق حسنه و صفات حمیده مزین نماید و در نهایت به سعادت حقیقی دنیا و آخرت برسد. و برای تحقق این مهمترین و اصلی ترین موضوع حیات انسان، مقرر فرمود تا راه کمال و سعادت جاودانه او از مسیر و بستر اعتقاد و عمل به حق تامین شود، بهمین سبب او را در موقف اعتقاد و عمل مستقر کرد و در محک تصفیه و تطهیرش قرار داد و به گواه آیه 7 سوره مبارکه کهف: « إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَى الْأَرْضِ زِينَةً لَهَا لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا» ترجمه: (ما آنچه را که در زمین جلوه گر است زینت و آرایش ملک زمین قرار دادیم تا مردم را امتحان کنیم که کدام یک عملشان نیکوتر خواهد بود). ابتلا ّرا وسیله امتحان و آزمایش انسان ها قرار داد تا عیار خلوص و اخلاص هر یک از آنها در اطاعت از فرامین الهی مشخص شود و گروه مخلصین ازبیماردلان و اهل شک و غرور و جحود و بدکاران جدا گردد.