العالم _ زلال قرآن
از آنجا که عمل صالح از مصادیق حق و عمل فاسد از مصادیق باطل است.
وقتی عمل صالح با کلمه نیکوی توحید قرین گردد، هم روح پاک انسان را به معراج قرب الهی رفعت می بخشد، وهم با ثبت درنامه عمل اوخود را جاودانه می کند، وهم موجب خلود صاحب آن دربهشت رضوان الهی می شود، چنانکه در بخش اول آیه 10 سوره فاطر آمده:
« مَنْ كَانَ يُرِيدُالْعِزَّةَ فَلِلَّـهِ الْعِزَّةُ جَمِيعًا إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُه...»
ترجمه: (هرکه طالب عزت است (بداند که همانا در ملک وجود) تمام عزت خاص خدا (و خدا پرستان) است. کلمه نیکو (ی توحید و روح پاک آسمانی) به سوی خدا بالا می رود و عمل نیک خالص آن را بالا می برد ...).
و بالعکس، وقتی عمل فاسد در مقارنه با روح انسان قرار گیرد، به دلیل باطل بودن و ناهمگونی با حقایق عالم امکان بقا و دوام پیدا نمی کند، لذا محکوم به فنا و نابودی است و آثار آن محو می گردد، چنانکه در آیات 22 و23 سوره مبارکه فرقان با بیان:
« يَوْمَ يَرَوْنَ الْمَلَائِكَةَ لَا بُشْرَىٰ يَوْمَئِذٍ لِلْمُجْرِمِينَ وَيَقُولُونَ حِجْرًا مَحْجُورًا . وَقَدِمْنَا إِلَىٰ مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَاهُ هَبَاءً مَنْثُورًا»
ترجمه: (روزی که فرشتگان را ببینند مجرمان درآن روز بشارتی (از فرشته) نیابند و به آنها گویند: محروم و ممنوع (از لقاء رحمت و جنّت خدا) باشید. و ما توجه به اعمال (فاسد بی‌خلوص و حقیقت) آنها کرده و همه را (باطل و نابود چون) غباری پراکنده می گردانیم).
به آن اشاره گردیده است.