العالم_زلال قرآن
به گواه آیه 36 سوره مبارکه بقره:
« فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا كَانَا فِيهِ وَقُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَلَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّوَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِينٍ»
ترجمه: (پس شیطان آنها را به لغزش افکند (تا از آن درخت خوردند) و (بدین عصیان) آنان را از آن مقام بیرون آورد، و گفتیم که (از بهشت) فرود آیید که برخی از شما برخی را دشمنید، و شما را در زمین تا روز مرگ قرارگاه و بهره خواهد بود)
آدم فریب شیطان را خورد و مرتکب نافرمانی و معصیت شد و بخاطر همین عمل سَوء از بهشت رضوان الهی رانده شد، و به زمین هبوط کرد. و به شهادت آیه 37 سوره مبارکه بقره:
« فَتَلَقَّىٰ آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ»
ترجمه: (پس آدم از خدای خود کلماتی آموخت و خداوند توبه او را پذیرفت، زیرا خدا بسیار توبه پذیر و مهربان است).
با آموختن کلمات به او (آموختن اسم هائی از اسماءالله مثل: رحمان، رحیم، غفور، غفار، و...) او را در جهت توبه هدایت فرمود، و او بواسطه استغفار، باب توبه را بعنوان یکی از عظیم ترین ابواب رحمت الهی به روی خویش باز کرد و از اینکه نافرمانی خداوند سبحان را کرده بود توبه نموده و بسوی اطاعت از خداوند عزّوجل بازگشت و خود را از مشمولین آیه 39 سوره مبارکه مائده:
« فَمَنْ تَابَ مِنْ بَعْدِ ظُلْمِهِ وَأَصْلَحَ فَإِنَّ اللَّـهَ يَتُوبُ عَلَيْهِ إِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ»
ترجمه: (پس هرکه پس از ستمی که کرده توبه نمود و کار خود را اصلاح کرد از آن پس خدا او را خواهد بخشید، که خدا بخشنده ومهربان است).
قرارداد و مورد لطف و عنایت و رأفت و رحمت الهی واقع شد.