العالم - زلال قرآن
« تخویف» به معنی ظهور خوف در وجود آدمی است، و آن حالت ترسی است که به دلیل نگرانی از مواخذه خداوند و گرفتارشدن به بلا و سختی حاصل از انجام اعمال سوء و نافرمانی حضرت حق سبحانه و تعالی در قلب انسان ایجاد می گردد.
چنانکه درآیات 46 و47 سوره مبارکه نحل بابیان:
« أَوْيَأْخُذَهُمْ فِي تَقَلُّبِهِمْ فَمَا هُمْ بِمُعْجِزِينَ . أَوْ يَأْخُذَهُمْ عَلَىٰ تَخَوُّفٍ فَإِنَّ رَبَّكُمْ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ»
ترجمه: (یا آنکه درسفرکه سرگرم رفت و آمدند ناگاه به مؤاخذه سخت بگیرد؟ و آنان البته (برقدرت حق) غالب نتوانند شد. یا آنکه دایم آنها را به حال ترس بگیرد (خدا که این زشتکاران را به این انواع بلاها گرفتار نکرد بدین جهت است) که پروردگار شما بسیارمشفق ومهربان است).
به این موضوع اشاره شده است.
و «خوف» به معنی ترس و بیم و واهمه داشتن از عاقبت کاری یا حادثه ای ناگوار، خوف از صفات نیک و از شعارهای بندگان خالص خداست، مهمترین و سازنده ترین خوف ، خوف از خدا و خوف از عذاب های الهی است، که انسان خائف را از بدبختی های دنیا و آخرت نجات می دهد.