العالم - زلال قرآن
« سجده «فناء فی الله» و تشهُد «بقای بالله» است، وعده خداوند رحمان این است که نمازگزار با انجام سجده حقیقی به فناء فی الله توفیق یابد، خداوند هم به فضل و اِنعامش در تشهُد که بعد از اکمال رِکعتین و اتمام سجدتین ادا می نماید، او را به لباس بقای بالله مُلبَس نموده و خلعتی از خلعت های برگزیدگان، کرامت فرماید، بنابراین تشهُد حالت بقای عبد است به بقاء الله»
پس وقتی نمازگزار درطی مراحل نماز به یقین باور می کند که حضرت حق سبحانه و تعالی، خالق، مالک، رازق، ربّ، قادر، قاهر و صاحب اختیار مطلق کلّ مخلوقات عالم هستی است و همه ذرات عالم چه در خلقت، چه در بقا و چه در آثار، صد درصد قائم و وابسته به او و تابع مشیّت و اراده اویند، و انسان و دیگر مخلوقات هیچ استقلالی از خود ندارند، در تشهُد نماز به تمام حقایقی که به چشم دل شهود نموده و به قلب باور کرده شهادت می دهد.