العالم _ فلسطین اشغالی
سایت شبکه خبری الجزیره با طرح این موضوع در سر مقاله اصلی خود به ضرورت توجه به سفر بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی، به آمریکا و دست درازی کاخ سفید به ریاست ترامپ برای مدت طولانی بر باریکه غزه به بیان نکات قابل تاملی پرداخته است.
در این مقاله آمده است که پیش از یاوه گویی دونالد ترامپ در خصوص غزه، به نظر می رسید که جهان عرب فرصت طلایی برای ایجاد یک نظام جدید عربی که در آن کنترل امور خود را در دست داشته باشد و بر حداقل قوانین همکاری جمعی، همبستگی و مدیریت اختلافات کنترل داشته باشد، رسیده است ؛حال اینکه در واقع، جهان عرب از سال 1979، تحت تأثیر دو رویداد مجزا، دیگر با یک زبان ومنطق واحده قاطعانه تکلم نکرده است.
دو رویداد مجزا که در سال 1979 در جهان عرب رقم خورد
اول: قرارداد کمپ دیوید، و شکاف ناشی از آن در «رده‌های جنبش مقاومت عربی واسلامی» و از سویی ایجاد جبهه پایداری، تقابل و از سوی دیگر انزوای مصر.
دوم: انقلاب ایران و جنگی که در پی آن بین عراق و ایران،به وجود آمد و تأثیر منفی بر جهان عرب گذاشت و موجی از نارضایتی، اختلاف ونا امنی را در منطقه گسترش داد که با حمله ارتش صدام به کویت تشدید شده وعملاً به یکپارچگی جهان عرب پایان داد، وموضوع را پیچیده تر کرد.
عوامل فوق الذکر باعث شد تا دیگر یک نظام قانونمند عربی از سال 1979 به بعد ظهور نکرده و سازمان های منطقه ای که پیش از آن تأسیس شده بودند، از جمله شورای همکاری عربی ، که بین کشور های مصر، عراق، اردن و یمن تشکیل شده بود ناکارآمد شده وعملاً با حمله عراق به کویت در سال 1990 به کار خود پایان دهد.
در این مقاله همچنین به سرگذشت «اتحادیه مغرب العربی» که برای سهولت کار بین دوکشور مراکش و الجزایر تأسیس شد وعملاً با اقدام صدور ویزا از سوی کشور مراکش در سال 1994 برای شهروندان الجزایری واقدام متقابل الجزایر دربستن مرزهای زمینی خود روی شهروندان مراکشی به کار خود پایان داد، اشاره شده است.
اما این مقاله خاطرنشان کرده که تحولات جدید فرصت های جدیدی را با پایان نا آرامی ها در سوریه و چشم انداز آشتی ملی و وگسترش روابط با کشورهای اطرافش باز می کند و معتقد است که سوریه بدون دخالت طرف های منطقه ای یا بدون مخفی کردن نقش اعراب در مدیریت منطقه، دروازه ای برای نظم نوین عربی خواهد بود.
با این وجود این خطر در کشور سوریه همچنان به قوت خود پابرجاست که حکومت انتقالی، جایگزین عربی خوبی نباشد و جنگ داخلی پابرجا باقی بماند، از سوی دیگر وبا آنچه که ترامپ رئیس جمهور آمریکا در مورد تخلیه باریکه غزه از جمعیت، و«پاکسازی» آن، همچنین اعمال فشار بر مصر و اردن برای پذیرش فلسطینی‌های ساکن غزه، آن هم به دلیل اینکه ایالات متحده آمریکا می خواهد به آنها کمک کند، واین دو کشور موظف هستند تا فلسطینی ها را بپذیرند از سوی دیگر با توقف کمک های مالی و نظامی، ونیز همکاری های امنیتی و انواع فشارها، امکان محدودسازی مقاومت فلسطین کاملا قابل درک است.
«پاکسازی غزه » چیزی نیست جز تصویری مدرن از یک نقشه کثیف از کوچاندن فلسطینی ها، که به آغاز صهیونیسم وزمان بن گوریون برمی‌گردد، که تاریخ‌دانان جدید این رژیم آن را فاش کردند،که با توجه به تغییرات بین المللی این نقشه برای مدتی رها شده و در گفتمان راست افراطی اسرائیل دوباره احیا شد ومبنای آن قانون ملیت در رژیم صهیونیستی بود که در سال 2018 درکنیست (پارلمان رژیم صهیونیستی) تصویب شد که با توجه به یک قاعده مشخص وجود «یک قوم، یک دولت، یک زبان ونبود جایی در خاک این رژیم برای اقلیت ها » یکی از عناصر اساسی این نقشه کثیف محسوب می شود.
از سوی دیگر راست‌گرایان افراطی صهیونیست با گسترش شهرک‌سازی‌ها، اهداف خود را در مورد کرانه باختری کتمان نکردند و با سوء استفاده از جنگ غزه به‌طور علنی از تعهدات زمان اسلو خود که می توانست به تشکیل دو کشور مستقل خاتمه یابد کناره گرفته و صرف نظر کردند؛واین درحالیست که در بهار سال گذشته در بحبوحه ی جنگ وهمزمان با اجرای نقشه کوچ اجباری فلسطینی ها موسوم به «نقشه ژنرال ها» داماد یهودی ترامپ جارد کوشنر در دانشگاه هاروارد گفت که ساحل غزه، دارای شرایط بسیار ویژه ی اقتصادی و گردشگری است که با تخلیه ساکنان اصلی آن و بازسازی اش می توان غزه را به دبی یا سنگاپور دوم تبدیل کرد.
گزینه تخلیه غزه از ساکنان اصلی آن تصویر جدیدی از نکبت (اشاره به تاسیس رژیم صهیونیستی) است که مردم فلسطین و آرمان فلسطین را از بین خواهد برد و حقوق آنها را به یک باره وبرای همیشه نابود می کند، چرا که نمی توان از مردمی بدون سرزمین صحبت کرد؟
تخلیه غزه از ساکنان فلسطینی خود احتمال ظهور جنبش های مقاومت اعراب را برای همیشه از بین می برد و کل منطقه را در گردابی از ارتعاشات وتنش ها فرو می برد که نه تنها بر آرامش جوامع آن تأثیر می گذارد، بلکه تنش را نیز در خارج از منطقه ،به نحو هولناکی در برخورد بین تمدن ها، تروریسم و خصومت های قومی ومذهبی گسترش می دهد.
ما می دانیم که اولین نکبت نگاه فرهنگی وسیاسی را نسبت به آرمان فلسطین در منطقه تغییر داد ، چرا که یکی از مهم ترین دلایلی بود که در بسیاری از کشورها ارتش هایشان را به سمت خط مقدم در جهت دفاع از فلسطین سوق داد و مخالفان را بصورت فیزیکی حذف کرد، به این معنی که تروریسم را مشروعیت بخشید، و جریان لیبرالیسم عرب را از نظر سیاسی، با متوقف کردن نمایش رزم کشور هایی همچون (مصر، عراق، سوریه) و همچنین از نظر فرهنگی، با فشار آوردن بر این مسئله گرایش های قهقرایی و تضعیف جهت گیری جهانی که فرهنگ عرب در آن زمان ارائه می کرد، را ناکام گذاشت.
عواقب احتمالی یک نکبت جدید می تواند ایجاد یک نظم جدید عربی را غیر قابل دسترس کند، با کوچ اجباری ، یا آشتی ملی ویا آشتی با هم کیشان غیر عرب فلسطینی، بیهوده خواهد بود.
در مقابل تهدیدها وفشارهای ایالات متحده آمریکا، که متوجه متحدان اوپایی خود کرده وهمچنین تنها ماندن کشورهای متحدآمریکا در برابر زورگویی های این کشور بنابراین، لزوم برگزاری نشست اضطراری سران کشورهای عربی در این شرایط ضروری است تا متفق القول در مورد وضعیت کنونی فلسطین و به طور کلی وضعیت نا بسامان منطقه در پی دست درازی رژیم صهیونیستی یک نظر قاطع صادر شود.
همانطور که کشورهای اتحادیه اروپا به طور جمعی علیه تمایل رئیس جمهور ایالات متحده برای تصرف گرینلند قیام کردند، جهان عرب نیز باید قاطعانه در مورد غزه تصمیم سرنوشت سازی بگیرد که جهان عرب را در گردابی از آشفتگی ها فرو نبرد.
بله، نیاز فوری به بازسازی غزه وجود دارد و باید یک کنفرانس بین المللی برای این منظور برگزار شود و بازسازی باید با حق تعیین سرنوشت ملت فلسطین همراه شود.
تاریخ منطقه تاریخ فرصت های از دست رفته است و فرصت تحقق بخشیدن به یک "رویا" نباید از بین برود چرا که این موضوع منطقه را به یک کابوس تبدیل می کند.