العالم ـ فلسطین اشغالی
نشریه الکترونیکی رای الیوم با انتشار سرمقاله ای به قلم عبدالباری عطوان به تحلیل نشست سران عرب در قاهره پرداخت و خاطرنشان کرد: توهین عمدی «اسرائیل» به این اجلاس و تمام شرکت‌کنندگان و تحریم‌کنندگان آن، ممانعت از ورود کمک‌های انسانی دو روز قبل از برگزاری اجلاس و آغاز ماه مبارک رمضان، نشان‌دهنده میزان بی‌احترامی دشمن صهیونیستی و حامی آمریکایی‌اش به عرب‌هاست و گویی که وی تضمین کرده است که آنها هیچ واکنشی نشان نخواهند داد.
گزارش‌های اولیه‌ای که از غزه به دست می‌رسد، حاکی از افزایش نگرانی و ترس در میان دو میلیون نفر از ساکنان باریکه غزه به خاطر ممانعت از ورود کمک‌های انسانی به این باریکه است؛ رژیم اشغالگر تمامی گذرگاه‌ها را به روی کامیون‌های حامل کمک های انسانی بسته و قیمت‌ها در اکثر موارد تا ۲۰۰ درصد افزایش یافته است. این امر در برابر چشم سران عرب و سفره‌های پُر نعمت شان اتفاق می‌افتد و نمی‌دانیم چگونه این مهمانی‌ها را برگزار می‌کنند در حالی که برادران روزه‌دارشان در فاصله چند کیلومتری از آنها در غزه، نه نان دارند و نه خرما و نه آب برای افطار کردن!
رژیم اشغالگر از این سلاح در چالش مستقیم با سران عرب شرکت‌کننده در این اجلاس استفاده می‌کند و هدف آن تحریک و باج‌خواهی از آنها و وادار کردن آنان به اعمال فشار علیه جنبش‌های مقاومت اسلامی در باریکه غزه به رهبری حماس برای تسلیم‌شدن در مقابل شرط‌های این رژیم به منظور تمدید مرحله اول توافق آتش‌بس و شانه خالی کردن از تمام بندهای توافق اعم از عقب‌نشینی کامل از باریکه غزه و توقف کامل جنگ است (اعمال فشارها علیه حماس از قبل و بعد از نشست سران عرب در قاهره آغاز شده بود).
اگر این اجلاس و سران شرکت‌کننده در آن اقدامات عملی برای مقابله با این زورگویی رژیم اسراییل و حمایت آمریکا از آن انجام ندهند، لکه ننگی خواهد بود که بهای سنگینی به دنبال خواهد داشت و بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی، را به ادامه جنگ گرسنگی در باریکه غزه تشویق خواهد کرد.
هیچ شکی در این نیست که تمامی رهبران شرکت‌کننده در این نشست، حتی یک گلوله هم برای دفاع از دو میلیون عرب مسلمان شلیک نخواهند کرد. فلسطینیان و صدها میلیون نفر از مردم جهان از طرح چنین درخواستی که یک درخواست مشروع و اخلاقی است، ناامید شده‌اند، زیرا بیشتر این سران در حالتی از مرگ بالینی به سر می‌برند و شجاعت و مسئولیت ملی و اخلاقی ندارند.
مخالفت با کوچاندن مردم غزه یک اقدام خوب است، اما این یک قهرمانی نیست. اکثریت قریب به اتفاق "غیر مسلمانان" اروپایی و غیر اروپایی نیز با کوچاندن مردم غزه مخالفت کرده و آن را محکوم کرده‌اند، اما در واقع سران عرب در وهله اول از خود و امنیت ملی‌شان دفاع می‌کنند. اگر آنها نسبت به این پروژه‌ای که از غزه آغاز می‌شود و به مصر، اردن و عربستان سعودی و همچنین تمام کشورهایی که برای پذیرش مهاجران در نظر گرفته شده‌اند، مانند مراکش، لیبی، سوریه و عراق، واکنش نشان ندهند، نتانیاهو به هیچ وجه با ایجاد دولت فلسطینی مستقل مخالفت نخواهد کرد، بلکه به شدت از آن حمایت می‌کند، اما این کشور باید در جزیره العرب تاسیس شود. اکنون ما شاهد هستیم که چگونه نتانیاهو منطقه‌ای در جنوب سوریه را که دو برابر مساحت غزه است، اشغال کرده و نوار عریض و طویلی از لبنان را نیز تحت اشغال درآورده است و پروژه‌های خطرناک دیگری در راه است.
اگر این اجلاس تصمیمات عملی و فوری برای مقابله با جنگ گرسنگی و نسل‌کشی رژیم اسرائیل در غزه و اخراج تمام سفرای دشمن در کشورهای عربی و قطع روابط با تل‌آویو همانند اقدام آفریقای جنوبی و کشورهای آمریکای لاتین، اتخاذ نکند؛ این ننگ را تاریخ به عنوان لکه‌ای سیاه بر پیشانی سران عرب به ثبت خواهند رساند.
شاید گروه‌های مقاومت اندکی عقب‌نشینی کنند تا از خون مردم باریکه غزه محافظت کنند، و اینجا منظور جنبش حماس است که این گزینه را بعید ندانسته است، اما نباید تحت فشارهای عربی، آمریکایی‌ها و البته اسرائیلی‌ها، سلاح خود را زمین بگذارد. در طول تاریخ هیچ جنبش مقاومتی سلاح خود را زمین نگذاشته است مگر سازمان آزادیبخش فلسطین که متاسفانه و بدون هیچ مابه‌ازایی سلاح خود را کنار گذاشت و خطرناک تر از آن این است که این سلاح را در خدمت حفاظت از رژیم اشغالگر و جنایتکاران آن بکار گرفت، بنابراین، ممکن است پس از عملکرد «موفقیت‌آمیز» سازمان آزادیبخش فلسطین در کرانه باختری برای حفظ منافع اشغالگران، قدرت را در غزه در اختیار بگیرد. اما حکومت آن طولانی نخواهد بود؛ البته اگر بتواند در باریکه غزه حکمرانی کند؛ زیرا آدم عاقل از یک سوراخ دوبار گزیده نمی‌شود؛ و گمان نمی رود که جنبش‌های مقاومت در کرانه باختری و باریکه غزه در دامی که اشغالگران با حمایت آمریکا و دولت‌های عربی پهن کرده‌اند، گرفتار شوند.