به گزارش پایگاه خبری شبکه العالم، این پژوهشگر سیاسی که خواست نامش فاش نشود، در گفت و گو با پایگاه اطلاع رسانی "دیده بان مستقل سوری" اظهار داشت: مواد اولیه تشکیل دهنده گاز سارین، موادی تولید شده در عراق است که در زمان صدام در جنگ با ایران مورد استفاده قرار گرفت، این مواد در چارچوب برنامه شیمیایی عراق و زیر نظر دکتر "فهد الدانوک" تولید شد.
به گفته این منبع آگاه، شخص مذکور در چارچوب "گروه تحقیقات و مطالعات" فعالیت می کرد که به جریانی تکفیری وابسته بود. محل فعالیت این گروه تحقیقاتی، سالن پژوهش های وابسته به تاسیسات "المثنی" بود که در 40 کیلومتری شهر سامرا واقع شده است. در این مکان، به ظاهر دانه های گندم مسموم و مواد شیمیایی سمی برای استفاده به عنوان کود شیمیایی تولید می شد، اما این فعالیت ها در واقع سرپوشی بر فعالیت اصلی این گروه بود که عبارت از تولید گازهای ممنوعه و مواد شیمیایی سمی و ارسال آن برای وزارت دفاع و دیگر سازمان ها، تا آن را ضد جمهوری اسلامی ایران مورد استفاده قرار دهند و شکست های متوالی لشکرها و دیگر واحدهای نظامی عراق در برابر حملات و موفقیت های سپاه و ارتش ایران را جبران کنند.
این پژوهشگر سوری خاطر نشان کرد: کشورهای عضو پیمان ناتو، از طریق شرکت های اروپایی متعددی، مواد اولیه لازم برای ساخت مواد شیمیایی سمی و ممنوعه و همچنین دستگاه های پیشرفته برای ساخت سلاح شیمیایی را در اختیار رژیم صدام قرار دادند. در این میان آمریکا، انگلیس، فرانسه و آلمان غربی نیز به صادرات مواد شیمیایی سرطان زا، نظیر گاز خردل و دیگر گازهای اعصاب همچون "تابون"، "سارین" و "بی. زد" به عراق ادامه دادند. افزون بر این کشورها، کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس نظیر عربستان، کویت، اردن و دیگر کشورها نیز به حمایت مادی و لجستیکی از صدام همت گماشتند تا برنامه شیمیایی خود را زیر نظر دکتر فهد الدانوک به سرانجام برساند.
وی افزود: پس از پایان جنگ عراق و ایران، صدام، دکتر فهد الدانوک را به آمریکا فرستاد تا او را از انظار مخفی نگه دارد، واشنگتن نیز به او شناسنامه آمریکایی داد و او در این کشور ساکن شد و هنوز هم تحت حمایت آمریکا روزگار می گذراند.
این پژوهشگر سیاسی سوری تاکید کرد: همه کسانی که در تاسیسات المثنی درس خوانده یا کار کرده اند، وابسته به جریان فکری تندرو بودند و به برخی از گروه های تکفیری گرایش داشتند، گروه هایی که صدام سعی در پرورش آن ها در داخل عراق داشت تا به وسیله آن ها با هرگونه گرایش لائیکی که اندیشه های حزب بعث را تهدید می کرد، مقابله کند. از همین مقدمه می توان به این نتیجه رسید، سازمان القاعده، هنگام چیره شدن بر برخی از شهرها و مناطق عراق که تفکر تکفیری در آن ها ریشه داشت، به راحتی می توانست به پژوهش ها و مطالعات صورت گرفته در زمینه شیمیایی در این مناطق دسترسی پیدا کند، و برای اجرایی کردن این پژوهش ها اقدام کند. از سوی دیگر، ساخت ماده سارین، کار چندان سختی نیست و برای ساخت آن، فقط به یک آزمایشگاه کوچک و شخصی تا حدودی آشنا به دانش شیمی و امور آزمایشگاهی نیاز است.
این محقق در ادامه چندین سوال را مطرح کرد که پاسخگویی به آن ضروری به نظر می رسد، از جمله این که آیا تاسیسات و مواد شیمیایی موجود درعراق به طور کامل نابوده شده است؟ آیا مقادیر زیادی از این مواد شیمیایی باقی مانده است؟ این مواد اکنون کجا و دراختیار چه کسانی است؟ آیا نمی توان این مواد را سرقت کرد و به دست گروه های مسلح در سوریه رساند؟
این کارشناس سوری سپس در پاسخ به پرسشی گفت: دلیلی دیگری که نشان می دهد گاز سارین درعراق وجود دارد، این است که شبکه القاعده بعد از سرنگونی رژیم صدام از آن بر ضد نیروهای آمریکایی درمنطقه التاجی در شمال بغداد استفاده کرده بود.
این منطقه و دریاچه های اطراف آن تحت سلطه گروه های وابسته به گروه موسوم به " دولت اسلامی عراق و شام " وابسته به شبکه القاعده قرار دارد که به زندان های التاجی و ابوغریب یورش بردند و علت واقعی این یورش، آزادی کارشناس امور شیمایی در دوره صدام است که به شبکه القاعده پیوسته بود و قبلا از سوی نیروهای آمریکایی بازداشت شده بود و آن ها قبل از عقب نشینی از عراق، وی را به طرف عراقی تحویل داده بودند.
البته باید به این مساله توجه داشت که استفاده از سلاح شیمیایی در منطقه الغوطه شرقی دمشق بعد از قاچاق سلاح شیمیایی از سوی این کارشناس مواد شیمیایی صورت گرفت و این مساله تاکید می کند که این ماده در اختیار گروه های مسلح قرار دارد.
وی خاطرنشان کرد: آنچه که این فرضیه را تایید می کند، گزارش هایی است که ثابت کرده است که این ماده شیمیایی، دست ساز است و در منزل ساخته شده است و ساخته دست ارتش نیست، به ویژه اینکه تصاویری ویدئویی که از قربانیان حملات شیمیایی منتشر شده، افرادی را نشان می دهد که بدون اینکه ماسک زده باشند، در اطراف قربانیان پرسه می زنند و بدون اینکه دستکش پوشیده باشند، جسدها را لمس می کنند و مواد شیمیایی به آن ها سرایت نمی کند!
وی در پایان تصریح کرد: این مساله نشان می دهد که ماده شیمیایی مورد استفاده، سبک بوده و در کارگاهی کوچک ساخته شده و انتقال آن به سوریه دشوار نبوده است و "جاسم کعود" صاحب شرکت نقل و انتقال " براء " ( که مقر اصلی آن در باب المعظم در مرکز بغداد پایتخت عراق است) هنگام بازداشت هفت روزه خود از سوی نیروهای عراقی گفته بود: گاز سارینی که در سوریه استفاده شد، همان گازی است که در عراق ساخته شده بود. وی پیش‌تر، ارتش آمریکا را به اماکنی که گاز سارین در آن استفاده شده، راهنمایی کرده بود.