"اسراء البحیصی" خبرنگار شبکه العالم از غزه گزارش داد "أم العبد عليان" آواره 90 ساله فلسطيني پير شده است، ولي روياي او برای بازگشت به سرزمین آباء و اجدادیش هنوز جوان است و درحالیکه آثار و نشانه هاي پيري برچهره اش نشسته است، همچنان روياي بازگشت به سرزمين خود را در سر دارد.
"أم العبد" در گفت وگو با خبرنگار شبكه العالم می گوید، "به خدا، آرزوي بازگشت به سرزمينم را دارم، نشسته ام و به اطرافم نگاه مي كنم .. آیا وطن فراموش مي شود؟! نه، وطن ما هرگز فراموش نمي شود!.
اين پيرزن آواره فلسطيني تاکنون بارها حكايت آواره شدن خود و خانواده اش را براي فرزندان و نوه هايش تعريف كرده است.
50 نوه ام العبد به طور كامل منطقه "هربيا" را مي شناسند، حكايت هاي مادربزرگشان درباره اين منطقه، باعث شده كه آن ها تصوير اين منطقه را در ذهن خود تجسم كنند و عشق و علاقه شان به خاك اين منطقه روز به روز بيشتر شود.
"عبد الرؤوف عليان" آواره دیگر فلسطيني به خبرنگار العالم گفت: فلسطيني ها خاك سرزمين خود را حفظ كرده اند، از خیمه هایشان مکان هایی براي پناهندگي ساختند تا از اسنادي كه مالكيت آن ها را براراضي شان ثابت مي كند، نگهداري كنند.
درد اشغال و آواره شدن در سال 1948 از درد پيري كه در بدن اين پیرزن نشسته، شديدتر است؛ پیرزني كه آرزو مي كند، آخرين نفس هایش را در سرزمین متعلق به خود بکشد.
أم العبد درپاسخ به سوال خبرنگار شبکه العالم كه "آيا آرزو داري به سرزمينت بازگردي؟" مي گويد: به خواست خداوند، حتي اگر يك يا دو روز در سرزمينم باشم و بعد بميرم، باز هم دوست دارم به اين سرزمين مقدس بازگردم.
90 سال از عمر ام العبد گذشته و وي همچنان اميدوار است كه آوارگان اردوگاه ها را ترک کنند و برای اقامت دائم به سرزمین مادریشان که متعلق به آنها می باشد ولی از سوی رژیم صهیونیستی غصب شده است ، بروند؛ اين حقيقتي است كه بزرگان آنرا به نسل هاي بعدي منتقل می کنند تا هیچگاه سازش را نپذيرند.
215- 201