العالم - زلال قرآن
طهارت ظاهر و باطن (که از طریق غُسل و وضو و یا تیمم محقق می گردد) مجوز حضور در محضر حضرت حق سبحانه و تعالی، و کلید ورود به دروازه فرایض، و وصول به مقام قرب الهی است.
و بر عبادالله بخصوص نمازگزاران فرض است که برای دوام طهارت جسم و روح و تسّری آن به تمام شئون زندگی، با تمام وجود تلاش کرده و بکوشند شرایط تسلط پاکی وطهارت دائم، بر وجود خویش را فراهم کرده و تحکیم بخشند، تا نتیجه قرب حاصل از فرایض که از باطن شروع می گردد، کم‌کم از قلب به اعضاء و جوارح آنها سرایت نموده و آنها را خاضع و مطیع اوامر الهی کند و به حکم حدیث شریف نبوی (ص):
« مَن اَخلَصَ لله اَربَعِینَ صَباحاً ظَهَرَت یَنابِیعَ الحِکمَةَ مِن قَلبِهِ عَلی لِسانِهُ»
ترجمه: (هر کس چهل روز خود را برای خدا خالص کند، خداوند سرچشمه های حکمت را از قلبش بر زبانش ظاهر و جاری می سازد).
چشمه های معارف و حکمت در قلبش جوشیده و از قلب او به زبانش جاری می گردد تا با معرفت به اسرار طهارات و عبادات (بخصوص نماز)، به حقایق آنها پی ببرد و با حاکمیت این حقایق بر ارکان وجودش، آنها را به خضوع و خشوع و اطاعت و فرمانبرداری در مقابل ذات اقدس الهی واداشته و این امکان را فراهم می سازد که در پرتو آنها لایق اُنس با خداوند سبحان و وصول به مقام قرب الهی گردد.