العالم - زلال قرآن
رکوع حالت تعظیم، تواضع، تذلُّل و خضوع در مقابل عظمت خداوند علیّ عظیم است.
مهمترین احوال نماز، سه حال است: « قیام، رکوع، سجده».
نمازگزار با درک حقیقت این حالات:
در قیام با عبور از منیت، خود خواهی و خودبینی، و با قرار گرفتن در پیشگاه قدس الهی، با توجه و حضور قلب کامل به قرائت آیات نورانی سوره های « حمد و توحید» که تجلّیگاه انوار اسماء حسنی حضرت حق سبحانه و تعالی هستند می پردازد، تا به فضل الهی به درک مقام عظمت و کبریائی خداوند علیّ عظیم توفیق یابد.
در رکوع فرد نمازگزار برای ادای شُکر توفیق درک مقام عظمت الهی، خضوع دربرابر عظمت پروردگار خویش را بر خود واجب می داند، لذا دیگر حفظ حالت قیام را برای خویش جایز نمی داند و برای عملی ساختن خضوع و نشان دادن مراتب تسلیم و تکریم خود در برابر ذات اقدس الهی، با حالت تذلل و تعظیم، از حال قیام خارج می شود و به حالت رکوع که نمایش حقیقی مقام تذلل و خضوع درمقابل مقام عظمت الهی است، تغییر حالت می دهد و به رکوع می رود، تا مراتب خضوع خود را عملاً به نمایش گذاشته باشد.